Erkeklerin “duvar” konusunda endişelenmemesi gerektiği miti

Bu yazı çocuk yapmak isteyen erkekler ve genç erkekler için ki çoğunuz öylesiniz. Hacı ben yaşlanana kadar genç kadınlarla takılırım ya da evlensem bile çocuk yapmam ve gerisi beni ilgilendirmez diyen 35 yaş üstü biriyseniz evet daha zor olsa da eğer oyununuz iyiyse, fitseniz ve finansal olarak sağlamsanız bunu yapabilirsiniz. Bu yazıyı pas geçebilirsiniz. 30 yaş altındaysanız okuyun zira bu konudaki fikriniz (bu yazıyla alakasız olarak) büyük ihtimalle değişecek.

Pad Stedman’dan acımasız gerçekler. 35 – 40 arasında erkekler için dedikleri biraz abartı olsa da gerçeklik payı var. O nedenle paylaşmak istedim.

İnternetteki en yıkıcı, en mantıksız tavsiyelerden birisi de, erkeklerin “duvar” konusunda endişelenmemelerini söyleyen kırmızı hap tavsiyesi.

Erkeklerin çocuk yapmak için “potansiyel” olarak daha çok vakti olduğu doğru olsa da, çocuk yapma potansiyelinizi devam ettirmek için daha da genç kadınlarla birlikte olmanız gerekli.

Fit ve finansal olarak sağlam durumda olsanız bile, 35 yaşını geçtikten sonra bunu yapmanız zorlaşır. Uygulamalarda 20’lerinde kadınlarla eşleşmeniz seyrekleşir. Sosyal çevreniz, aynı yaşlarda çiftlerle dolmaya başlar.

40 yaşına geldiğinizde, bu zorluklar size karşı kurulmuş bir komplo teorisi gibi görünmeye başlar.  Karşınıza çıkan her opsiyon ya doğurganlığının sonlarındadır ya da doğurganlık dönemini geride bırakmıştır.

Özellikle 35 – 40 yaş arası yine de doğurganlığı sonlarda olmayan kadın bulmanız zor değil ama 40’ından sonra her geçen yıl, bahsettiği şey daha da doğru hale geliyor.

Genç kadınlarla buluşsanız bile, yaşıtınız bir erkeğe göre çok sıradışı bir yaşam sürmeniz gerekir ve daha genç insanlarla takılmanız gerekir (bunun da kendine has problemleri var).

Buna tam olarak katılmıyorum zira kendinden 10 yaş büyük bir erkeğin yaptıklarına uyan genç kadın bulmanız mümkün ama arkadaşlar, dediği kısmen doğru.

Ya da, kadınlarsa soğuk yaklaşmayı öğrenmeniz gerekir. Bu kolay değil ve kendini adamayı gerektirir.

Kendini adamayı gerektirir demek abartı ama zor olduğu ve daha fazla çaba gerektirdiği gerçek. Fakat yürümeyi öğrenmeyi çoğu erkek 40’larına bırakmıyor. Bırakmadığınızı umuyorum.

Bunu hayatınızın ortasında kolayca öğrenebilirmişsiniz gibi davranmak saçma.

Evet, evlenmeseniz bile bunu daha önce öğrenmeniz çok daha iyi.

Bu arada daha yaşlı bir erkeğin seks için daha genç kızları tavlayabilmesi ile onu çocuklarını yapmaya ikna etmesi aynı şey değiller.

“Çocuklarını yapmaya ikna etmesi” lafı ezik olmuş be Pad. Kadının çocuklarını yapmayı istemesi daha doğru.

Çoğu zaman kadınlar çok daha yaşlı erkeklerle çeşit olsun diye yatabilirler.

Doğru.

20 – 59 yaş arası erkeklere düzenli olarak danışmanlık yapıyorum. Eğer çocuk istiyorsanız kadınlarla buluşma konusunda gerçeklik şu:

20’lerinde: Çözmesi kolay bir problem

20’lerinin ikinci yarısında evet. İlk yarısında değil.

30’larında: Çok çözülebilir bir problem ama değişiklikler yapmanız lazım ve zaman kaybedemezsiniz.

Doğru.

40’larında: Çok fazla çaba ve ciddi yaşam stili değişiklikleri gerekir.

50’lerinde: Hayatın birçok yönden tersine çevrilmesi gerekir ve ekstrem bir kendini adama gerektirir.

Paradoks şu ki yaşlandıkça daha fazla değişiklik yapmanız gerekir ama değişiklik yapmak daha da zorlaşır.

Bu, 40’ında ve 50’sinde olan erkekler için çok geç anlamına gelmiyor, çok geç değil.

Evet çok geç değil ama hiç çocuk sahibi olmama ihtimaliniz ciddi oranda artıyor.

Ama sizin başa çıkabileceğinize göre çok daha fazla zorlukla karşılaşacaksınız. Şarap gibi yıllansanız bile (ki böyle olması en temel gereksinim), oyunu hayatın ileri yaşlarında öğrenmek , başka her şeyi öğrenmek gibi, daha da zorlaşıyor.

Oyunu daha önceleri öğrenseniz bile, doğurganlık penceresinde bir kadınla çocuk yapmak üzere birleşmeniz yine de zorlaşıyor.

Ama daha genç kadınlara ulaşmak asıl problem. Eğer (genç kadınlara ulaşımı kolay olan) çok spesifik bir alanda çalışmıyorsanız, bu sorun büyük zorluklarla uğraşmadan aşılmıyor.

Bu nedenle, sırf erkeksiniz diye 10 yıllarca daha fazla zamanınız olduğunu söyleyenlere inanmayın. Teknik olarak doğru olabilir.

Biri adama yorumlarda teknik olarak bu doğru olabilirse neden mantıksız diyorsun diye sormuş. Pad Stedman’da teknik olarak mevsimi geçtiğinde, güz aylarının sonlarında ağaçta elma bulma ihtimalinizin olması, elma toplamayı güze bırakmanızın saçma olduğu gerçeğini değiştirmez diye cevaplıyor.

Pratik olarak ise doğru değil. Genç kadınlarla buluşmaya çok geç başlarsanız, aile kurma ihtimaliniz zaman içinde azalır. Gerçek “kırmızı hap” budur. Bununla (bu acı gerçekle) şimdiden yüzleşmeniz çok daha iyi.

Bu konuda ben de bir yazı yazmıştım: 20’li yaş kadın, 40 yaş erkek evliliği. Orada 40’ına kadar kadınlarla takıl, 40’ında 20’lik bir kadın bul ve evlen tavsiyesinin kötü bir tavsiye olduğunu (gördüğüm kadarıyla Rollo Tomassi böyle bir tavsiye veriyor) söylemiştim. Bu arada bana hay velüyü men olursanız çocuk oyuncağı diye gelmeyin, onu zaten linklediğim yazıda ve podcast yayınında eleştirdim ama daha da önemlisi ben tavsiyemi %0.1 elit erkekler kulübü ile sınırlandırmıyorum. Çoğunuz milyoner olmayacaksınız, olamayacaksınız. Çocuk yapmanızın “garanti” olması için milyoner ya da ona yakın biri olmak zorunda olmamalısınız. Çünkü o zaman bir kadının sizden çocuğu boşanıp nafaka yerim diye mi yoksa sizden çocuk yapmak için mi evlendiğini anlamanız da çok güç.

Ayrıca erkekler için ideal evlilik yaşı. Spoiler vereyim 30 – 32 ama evliliğe gidecek ilişkilere başlama yaşı 27 – 28.

Bana sorularınızı uygun yazı altında sorabilirsiniz, benimle görüşme ayarlayabilirsiniz ya da ilişkiler setimize bakabilirsiniz.

Beta babanın zehirli kızı (Vaka Çalışması)

Eski sevgilim (25) ile 3 yıllık ilişkimi (ben 27) yeni bitirdim ve birazdan okuyacaklarınızı tavsiye almak için değil, teşekkür etmek ve ibret olması için yazıyorum.

Eski kız arkadaşımın babası ile görünürde çok iyi bir ilişkisi vardı. Ama daha sonra yakından tanıdıkça, eski sevgilimin babasının en rütbesizinden bir beta erkek olduğunu gördüm. Kendisi hem karısı hem de kızları tarafından ayak paspasına çevrilmiş bir adam. Evet, sevgi dolu bir aile ama bu, ailenin babasının gıkını çıkarmadan ayak paspası ve bankamatik görevlerini yerine getirdiği için böyle.

Bu nedenle hem eski kız arkadaşım, hem kız kardeşleri hem de anneleri, bir erkeğin her dediklerini itirazsız ve gecikmeden yapmasına fena halde alışmışlar.

Maskülenitesi tam bir alfa erkek bile bu tip bir ortamda şımarmış ve kibirle dolmuş bir kadınla büyük problemler yaşayacaktır.

Bu camiada beraber olacağınız kızı seçerken babası ile ilişkisinin iyi olmasına da dikkat etmenizi tavsiye ediyoruz. Ama babası ile ilişkisinin neden iyi olduğu da çok önemli. Kızın babası, annesinin emir kulu olmuş bir beta erkekse, kızları ile iyi anlaşabilir zira kızınakarşı da omurgası olmaz ve her dediğini yapmak için sürekli olarak kendini feda eder. Bu nedenle kızın babası ile ilişkisinin iyi olması yetmez, evde ailenin reisi olan bir baba ile iyi olması lazım, yanaşmanın baba versiyonu değil.

Bu arada kız babalarının da bu hikayeyi iyi okuması lazım zira eğer karınızın elinde hizmetçiye döndüyseniz, karınız tarafından domine edildiyseniz, zayıf bir baba olarak toksik ve ilişkilerinde dikiş tutturamayan bir kadın yetiştirirsiniz 🙁 Evde herkesin korktuğu bir despot olmanızdan bahsetmiyoruz (her ne kadar çocuklarınızın sizden bir miktar korkması lazım olsa da) omurgalı ve sözü dinlenen bir erkek, bir baba olmanızdan bahsediyoruz.

Böyle ayak paspası bir babanın kızı genellikle ilişkilerinde erkekte aynı kişilik özelliklerini ve babası gibi kesin itaati bekler ve talep eder.

Hem eski kız arkadaşım hem de kız kardeşi çok güzel kızlar ama ikisi de doyurucu ve mutlu bir ilişki yürütme kabiliyetinden tamamen yoksunlar.

Evet, erkek adam olan erkek böyle bir kadını istemez, kısa süre içerisinde bırakır. Erkek adam uzun süreli ilişkiye görece iyi huylu, problemi varsa trip atmak, sessizlikle cezalandırmak, kavga çıkarmak yerine dile getirecek olgunlukta bir kadınla girer.

Böyle bir kadın ilişkilerini kesin olarak mahvedecek şekilde davranır. Yılların güdülediği bir tarafı erkeğin tam itaatini bekler ve eğer erkek itaat ederse bu sefer de dişi tarafı, hipergamisi, bu erkekten en içten şekilde tiksinir ve sürekli olarak arıza çıkarır. Erkek itaat etmezse güdülenmiş tarafı erkekten tiksinir ve sürekli olarak arıza çıkarır. Zaten itaat etmeyen erkek böyle bir kadını hızlıca terk eder, itaat eden erkeği de böyle bir kadın eninde sonunda terk eder.

Çok acı. Muhtemelen çocuklarım kavga gürültü içinde büyüyüp arıza birer insan olmasınlar diye yıllarca acı çekiyorsun ve çocukların arıza oluyorlar, senin de hayatın boşa geçiyor. Karısı olacak aptal da yıllarca, muhtemelen nesilden nesile aktarılan bir psikopatoloji güdümünde kendini tatmin etmeye çalışırken, kölesinden faydalanmanın zevkinin, çocuklarının hayatını mahvetmek gibi bir bedeli olduğunu ya görmez ya da muhtemelen narsist biri olduğu için çocuklarını mahvetmek zaten bilinçli ya da bilinçsiz bir hedeftir.

Zayıf erkekler zor zamanlar yaratıyorlar. Zehirli kızlar ve zayıf erkekler de yaratıyorlar.

Ben eski kız arkadaşımın itaat isteklerine hiçbir zaman boyun eğmedim.

Güzel ama bu karın ağrısını neden 3 sene boyunca çektin? Özdeğere ve özgüvene sahip bir erkek böyle bir kadınla 3 sene harcamaz.

Fakat itaat etmem çok fazla drama ve gerilim yaratıp durdu.

3 sene? Sendeki zayıflık ne acaba buna 3 sene katlandın.

Beni arayanlara sıklıkla söylediğim bir şey var. Böyle bir kadınla en erkek adamı da koyun, kadın ondan da itaat talep edip durur ve onun için asla feminenleşmez. Erkek adamın senden farkı erkek adam bu karın ağrısını belki 3 ay çeker, sen 3 sene çekiyorsun. Hatta erkek adamı narsist kişilik bozukluğu olan bir kadınla 3 sene ilişkiye sokun, o da senin gibi ezik maymuna döner. Erkek adamın farkı, 3 sene orda kalmaması. Yani “öyle alfa, öyle yüksek değerli, öyle errrrrrrkkkkkeeeeek olacaksın ki ağa, her kadın önünde feminenleşecek” diye bir olay yok. Var diyene inanıyorsanız ABD’de Gotham City diye bir şehir olduğuna ve orada yarasa kılıklı bir herifin yaşadığına da inanıyorsunuzdur. Arıza kadın maskülenite ile, yüksek değerle, zartla zurtla düzelmez. Bu bir. Yüksek değerli veya alfa erkek böyle kadınları adam etmeye çalışmakla uğraşmaz.

Böyle bir kadın belki belki duvarı delip geçtiğinde, bu arızası nedeniyle yeterince arzu edilir erkek tarafından terk edildiğinde kendisinde bir problem olduğunu görüp tedaviye başlayabilir ama ben paramı bu ihtimale yatırmazdım.

Bir erkeğin böyle bir kadınla (kadının da karın ağrısı bir erkekle) düşünmesi gereken şey, “ben yeterince denedim, kaç ay şans verdim ama hayat kısa ve yeterince zorken bu saçmalıklarla uğraşmam”. Böyle biri ile isteklere boyun eğmenin sınırı yoktur. Bir isteğe boyun eğerseniz hemen 3 tanesi daha karşınıza çıkar.

İlişki sürekli bir savaş haliydi. Sadece bir örnek vereyim. Evlilik konuşmaya başladığımızda (biliyorum ama fazla vurmayın :)) nerede yaşayacağımızı konuştuk ve bundan bile saçma sapan bir çatışma çıktı. Ben iyi kazanan bir satış elemanıyım, o pek iyi kazanmayan bir ofis işinde çalışıyor.

Ona göre yaşamamız gereken semt, onun ofisine yürüme mesafesinde, benim ise tek yönde 1.5 saat yolculuk yapmam gereken bir lokasyondu. Ortada bir yer de değil, illa o semt!

Bazen günde 10 saat çalışıyorum ve bundan çok rahatsız. Bu 10 saate 3 saat daha eklemek sana uyar mı dedim ama hayır.

Ha bu arada hanımefendinin biz evlenip çocuk yaptığımızda ki ikimiz de düğün tarihinde 2-3 aylık hamile olacağı şekilde bir plan yapıyorduk,  işten ayrılıp ev hanımı olma planı da vardı. Ben hepimize yetecek kadar kazanabilirmişim! Hayır kazanırım da, saçmalığa bakın. Ben 3 saat yolda geçireceğim, kızımız evde yan gelip yatacak.

Biz buna halk arasında hak sanrısı diyoruz. Siz karın ağrısı da diyebilirsiniz. Hemen hemen hiç evde olmayan ama tüm faturaları ödeyen bir koca. Bir kadın daha ne ister ki? 🙂

Bunları asla kabul etmedim tabii ki.

İstediğin kadar ona boyun eğmedim, buna dik durdum diye büyüklen, bu ağır zehirli kızla 3 sene geçirmişsin. Bu tek başına çok büyük bir taviz ve omurgasızlık.

Ne giydiğine, nereye gittiğine, ne yaptığına dair ufacık bir yorumum “bana karışmaya hakkın yok” kavgasına gidiyordu. Ben ise her yaptığımda ondan onay almalıydım. Tabii ki onay falan almadığım için sürekli sinir krizi geçiriyordu.

Babasından öğrendiği, eğer öfke nöbetine girer, ağlar ve sızlarsa, erkeğin boyun eğip istediği şeyi yapacağı.

İlişkinin son aylarında bana soğuk davranmaya başlayınca ben de ayrılma kararı aldım ve ayrıldık.

3 yıl yahu, 3 yıl.

Fakat 2 ay sonra bana ulaşıp ikinci bir şans için neredeyse yalvarması ile yeniden başladık.

acicekmektenhoslaniyorum.com

Aslına bakarsan zaten onu çok özlemiştim ve ayrılığın onu biraz olgunlaştıracağını umuyordum.

2 ayda?

2 ay sonraysa aynı zehirli ilişkiye döndük. Bu sefer ondan geri dönüşsüz ayrıldım. Onun ve tüm yakınlarının numaralarını, sosyal medya hesaplarını engelledim.

Şu an ne yapıyor, kiminle bilmiyorum. Aslına bakarsan ayrıldığım günden itibaren bunun zerre umrumda olmadığını fark ettim.

Bir daha bu kıza 1 km yaklaşmam ama aramızdaki fiziksel kimya ve iyi günlerimizdeki duygusal birliktelik çok iyiydi.

Crazy in head, crazy in bed (kafada deli, yatakta deli). İyiler çok iyi, kötüler çok kötü şeklinde bipolar bir ilişki iyi bir ilişki değildir. İyisi daha az iyi ama kötüsü çok daha az kötü ilişki her zaman daha iyidir.

 

Umarım aynı kimyayı başka bir kızla yakalayabilirim.

Aşırı zararlı şeylerin zirveleri, yararlı şeylerin zirvelerinden çok daha yüksektir. Tabii çöküntüleri de çok daha dibe götürür. O nedenle ne istediğine dikkat et. Aynı “uyuşturucu” zirvelerinin peşinde koşarsan aynı tip kadının elinde 3 sene daha “ben hiç boyun eğmedim” diye diye sürünürsün.

Senin sorman gereken şey, böyle bir kadını neden kendime çektim ve neden böyle bir kadınla 3 sene harcadım? Hangi zayıflığım buna neden oluyor? Bir daha zehirli bir kadın gördüğümde, onun zehrini fark ettiğimde bırakıp gitme gücünü bulmak için nasıl hazırlanmalıyım?

Sorun şu ki, zehirli kadınların zehirli olduğu genelde, 3-5 aylık yoğun ve rüya gibi bir aşk bombardımanından sonra anlaşılır. Gerçi aşk bombardımanı (ve daha beter bağımlılık yapan seks bombardımanı) eğer ilişki tecrübesi olan bir erkek isen önemli göstergelerden biridir ama çoğu erkek, bu cennet bahçesinin mayın tarlası olabileceğini gösteren işaretleri boşverip, aşk ve seks bombardımanına dalmayı tercih eder. İşte bu “muhteşem” 3 aydan sonra kızın zehirli olduğunu anladığında bırakabilecek misin? Nasıl bırakabileceksin? Bunları düşünüp üzerinde çalışman lazım.

Biraz daha az pırıltılı, daha az güzel, daha az heyecanlı ama stabil ve akıl sağlığı yerinde bir kadını her zaman ama her zaman çok daha pırıltılı, güzel ama zehirli kadına tercih edin.

Bana sorularınızı uygun yazı altında sorabilirsiniz, benimle görüşme ayarlayabilirsiniz ya da ilişkiler setimize bakabilirsiniz.

Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 5 – Boşanmadan Önceki ve Yeni Hayat

Önceki bölüm için,  Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 4 – Aldatan kadın ile görüşme ve bedel ödetme moduna giriş.

Partnerlerinin başka biriyle tek gecelik ilişki yaşadığını fark eden herkese sempati duyuyorum. Ama hayatınızın aşkının antik Roma’nın en ucuz fahişelerinden bile daha fazla kirletildiğini ve bundan da son derece zevk aldığını öğrenmenin nasıl bir şey olduğunu söze dökebilmek imkansız. Artık Mia’nın yüzünü çeşitli mide bulandırıcı şekillere büründürmeden hayal edemiyorum.

Carrie’yi evlat edinme başvurum, Mia’nın şu an endişelenmesi gereken şeyler listesinde ikinci ya da üçüncü sırada. Boşanma davası için kağıtları tamamladığımda, öğlen 12:10’da bir şerif yardımcısı Mia’ya boşanma tebligatını yaptı. Ondan sonra da başka bir şerif yardımcısı, ayrıca açtığım hukuk davasının tebligatını yaptı. Mia’nın annesinin ve babasının telefonlarından gelen mesajları ve aramaları cevapsız bıraktım. Avukatıma yapılan ziyaret ise, bir avukat tutmaları tavsiyesi ile cevaplandı. 

Bana söylendiğine göre bunlar Mia’nın duymak istediği şeyler değildi. Avukatlık bürosunda Nadia’nın elemanlarına bağırıp çığlık atmış. Sonunda Mia’ya boşanma davasının o istese de istemese de devam edeceği ve avukatlık bürosundaki tacizlerin de ağır hukuki sonuçları olacağını söylemişler. Bir yanım Mia keşke o büroda daha fazla olay çıkarsaydı diye istedi. Turuncu hiçbir zaman favori rengi olmadı ama o büroda yaptıkları bence yasadışı şeylerdi.

Bundan bir hafta sonra, Mia’yı temsil eden bir avukat Nadia’yı aradı ve ilk konuşmalarını yaptılar. Mia’nın avukatı, benim olmayan bir çocuğu yetiştirirken harcadığım parayı geri almak için açtığım hukuk davası konusunda ciddi olup olmadığımızı sormuş. Nadia, babalık dolandırıcılığı nedeniyle harcanan paranın her kuruşunu sonuna kadar almak için ciddi bir şekilde mücadele edeceğimizi söylemiş. Nadia para peşinde olmadığımızı, kazanma şansımızın çok yüksek olduğunu söylemiş. Eğer kazanırsam, Mia’nın maaşı, benim masraflarım karşılanana kadar kesilecek ve para bana aktarılacak. Bu da onun yaptıkları konusunda maliyetli bir ceza ve hatırlatma olacak. Ama kaybetsem bile, avukata bir sürü para harcamak zorunda kalacak ve bunun onun gücünün çok üstünde olduğunu biliyorum.

Mia’nın avukatı, aile evi de dahil çoğu mal varlığının evlenmeden önce bana ait olduğunu bildiğini söylemiş ve benim iki çocuğun velayetini aldıktan sonra Mia’ya iştirak nafakası ödetmeyi ve böyle ciddi bir kazadan sonra Mia’ya tek kuruş nafaka vermemeyi samimi bir şekilde bekleyemeyeceğimi söylemiş. Nadia avukata müvekkilinin aldatmaya kazadan çok çok önce başladığını ve yakalanmak için yanlış bir zaman seçtiğini söylemiş. Avukata, hedefimizin süreci, Mia’ya olabilecek en büyük acıyı verecek şekilde yürütmek olduğunu söylemiş. 

Mia’nın kendi ismine olan tek önemli varlığı arabası. Arabayı istemiyoruz. Aynı zamanda kendi emeklilik fonlarını da tutabilir zira benim fonlarım onunkinin kat be kat üstünde. Ben onu her ay izin verilen en yüksek rakamı koymaya teşvik etmesem 401k sahibi bile olamayacaktı. Evliyken evin masraflarına katkı yapması hiç gerekmedi. Kendi parasını harcadığı tek yer arabası ve sigortasıydı. Maaşının geri kalanı tamamen kendisine aitti. Şimdi o para ile yaşaması gerekecek.

Finansal zorlukları şu andan itibaren hissettiğini biliyorum ama babalık dolandırıcılığı davasını kazanırsam işler daha da kötüye gidecek. Starbucks daha az kahve satacak belki ama bu davayı açmalıydım. Sanırım Mia bu kadar ileri gideceğimi hiç düşünmemişti.

Arabasına gelince. Benim arabam kazada pert olunca onun arabasını birkaç ay kullanabildiğim kadar kullandım. Sahip olduğu tek değerli şeye ekstra kilometre ekleyip değerini düşürmek ne kadar küçük bir şey olsa da zevkliydi. 

Ama kendime yeni ve çok güzel bir SUV aldım. Bir arkadaşım arabayı almaya benimle geldi. Mia’nın arabasını anne babasının evine götürdük ve anahtarı da posta kutusuna bıraktım. Kazadan sonra araba sürebilecek halde olur mu bilmiyorum ama geçmişini dikkate alırsak, araba kullanabilir olduğu an dışarı çıkıp D vitamini peşinde koşmaya başlayacaktır. Anne ve babası ile yaşamak ona yeniden genç ve özgür olduğu hissini veriyor olmalı. Ama rastgele yabancılarla pijama partisi yapmak için baba evini kullanamaz. Eninde sonunda kendine ait bir yere ihtiyacı olacak.

Mia’nın arabasını ceza hukuku ile ilgili bir kuruluşlarına bağışlamayı da düşündüm. Yeni gelenler gerçek polis olmadan önce lumirol kullanmayı bu arabada öğrenebilirlerdi. 

Siz rahatsız edici gelebilir ama arabasını bırakırken en zevk aldığım şey yedek lastikti. Arabasında hiçbir zaman bir yedek lastik olmadı. Arabasını alırken bana danıştığında dikkat çektiğim en önemli sorun buydu. Bütün tatlılığıyla bana “eğer lastiğim patlarsa aramak için sen varsın” dediğini hatırlıyorum. Bagaj paspasının altına “bahse girerim şuan keşke bir yedek lastiğim olsaydı diyorsun” yazan bir not bırakmamak için kendimi zor tuttum. Ama muhtemelen bir süre sonra bu mesajın kendiliğinden farkına varacak.

Avukatlar telefonda konuştuktan birkaç gün sonra Mia’nın tarafı, ben hiç istemesem de, Carrie’nin durumunu konuşmak için toplanmayı talep etti. Bu kadının Carrie’yi evlat edinmeme engel olmasını istemiyorum ama kızımızın iyiliği için bu buluşmayı kabul ettim.

Mia ve avukatı ile Nadia’nın ofisinde buluştuk. Ben ana konferans odasında oturuyorken içeri Nadia, Mia’nın avukatı ve Mia girdi. O zamana kadar “ağır sürülüp ıslak bırakılmak” deyiminin anlamını gerçekten kavrayamamıştım (“rode hard and put away wet, ABD’de birinin aşırı yıpranmış olduğunu belirtmede kullanılan ve aslen atın çok zorlanarak sürüldükten sonra doğru şekilde soğutulmaması sonrası içine düştüğü durumdan gelen bir deyim). Mia berbat görünüyordu. Bir iki dakika ona olan korkunç nefretim yüzünden halüsinasyon gördüğümü sandım. Sonra bana bir bakış attığında Mia’ya gerçekten baktım ve karşımdaki korkunç kişinin o olduğunu anladım. O kadar zayıflamıştı ki yüzünün kenarları çökmüştü. Hiçbir zaman şişman olmamıştı ve doğum kilolarını da hızlıca atmıştı. Sabıka fotoğrafı çektirmek için randevusu varmış gibi duruyordu.

Mia saçlarını kestirmişti. Karen stili değil ama Karenimsi bir şeye dönmüştü. Saçları sanki kazadan beridir yıkanmamış gibi duruyordu. Ne giyse iyi görünürdü bilmiyorum ama tüm elbiselerini ona gönderdiğime yemin ederim yani böyle giyindiği için kimse beni suçlayamaz.

İki avukat bir süre bir şeyler konuşup toplantıyı başlattılar. Mia’nın gözlerinin üzerimde olduğunu hissedebiliyordum ama ona bakmıyordum. Ona bakarsam da nefretimi ve onu hor gördüğümü göstermek istiyordum. Sonunda ona bir bakış attığımda da, bir zamanlar bildiğim o güzel kadın nereye gitti diye merak etmeden de duramadım. 6 ayda güzel bir kadından, sokakta yaşayan evsiz bir kadın imajına evrilmişti. Şimdi ben de onun için geçmişte bildiği biriydim sadece.

Neyse ki Carrie konusuna hemen girdik ki onun nasıl göründüğü ile ilgili düşüncelerden kafamı uzaklaştırabildim. Onlara boşanma ve velayet konuları tamamlanmadan böyle bir şey yapmayacağımızı söylememe rağmen, Carrie’nin biyolojik babasını bulma ile ilgili herhangi bir çalışmamız olup olmadığını sordular. Sonra Mia’ya bizi “iki numaralı bebek babasının” numarasına götürebilecek herhangi bir isim hatırlayıp hatırlamadığını sordum. Bunu söylemek beni beş para etmez hissettirdi, Mia’da bunu duymaktan hoşlanmadı ama gerçek gerçekti.

Mia, o zamanlardan aklında hiçbir isim olmadığını söyledi. Daha sonra ona Carrie’yi yasal olarak evlat edinmemi engelleyip engellemeyeceğini sordum. İsmimi Carrie’nin doğum belgesinden sildirmememi dilediğini ve ismimi yeniden onun belgelerine koymama karşı çıkmayacağını söyledi. Duymak istediğim şey, hadi görüşürüz deyip çıkmak isterken Mia birden “beni affedebildin mi?” diye sordu. “Eğer ilk hatamı itiraf edersem ve bir daha asla aldatmayacağıma hayatım üzerine yemin edersem beni yeniden eşin olarak geri alabilir misin?” diye ekledi.

Beni hazırlıksız yakaladığını itiraf edeyim. Bu soruyu ilk aldatmasından beridir sürekli olarak kendine sorup durduğuna eminim. Bu sorunun cevabını hem o hem de ben çok iyi biliyorduk. Bu soruyu sadece bir beyanat yapmak için soruyordu. Yoksa vücudunu başkasına verdiği an onu hayatımdan tamamen ve sonsuza kadar atacağımı çok iyi biliyordu. Aldatana nasıl davranacağımız konusunda daha önce çok konuştuk ve ona eğer beni aldatırsa, ondan sonra dediği tek bir kelimeyi bile dinlemeyeceğimi, konuşma zamanının aldatma öncesinde kalacağını söylemiştim. Ondan sonra söyleyeceği her şey kuru gürültüydü.

Birkaç dakikalık sessizlikten sonra ona pek de konuşmaya istekli olmayan bir şekilde ona ikinci bir şans vermeyeceğimi çok iyi bildiğini söyledim. Ve sonra ona rastgele bir tek gecelik yapsam, bu maceradan bir çocuğum olsa ve 6 sene sonra bu çocuğu onun bakması için eve getirsem ne yapardı diye sordum. Bundan sonra ise işler iyice çirkinleşti.

Bana tüm gücümle ona zarar vermek için elimden gelen her şeyi yaptığımı söyledi ki bunu inkar etmiyorum. “Sen benim babam değilsin ve kötü davranışlarım yüzünden beni cezalandıramazsın” dedi. Bunu söylerken babalık dolandırıcılığı davasından bahsediyordu. Ona boşanma davasının ceza olduğunu, babalık dolandırıcılığı davasının bana olan borcunu ödemesi için olduğunu söyledim. Bana “beni mahvetmek için çocukların hayatlarını mahvetmeyi göze alıyorsun” dedi. Ben de ona “uyuşturucu kullanıyor gibi görünüyorsun ama bu dediğin kullandığının kanıtı” dedim.

Bunun üzerine ağlamaya başladı ve bana beni sevdiğini söyledi. Gözlerimi yuvarladım zira onun göz yaşları artık benden zerre sempati toplamıyordu. Tam tersine gözyaşları beni ona daha acımasız davranmaya teşvik ediyordu.

Mia’ya çocuklarına iyi bakılacağını ve çocuklarının iyi besleneceğini ama onun açlıktan gebermesinin ya da sokaklara düşmesinin umrumda olmadığını söyledim. Hayatımın geçmişte kalan bir döneminde onu mutlu etmek için her şeyi yapardım ve her şeyi verirdim. Ona benim her şeyim ona yetmediği için mi beni aldattığını sordum. Bana ihanet etmemesi için daha ne yapabilirdim ki diye sordum. Bana “ben kendime ihanet ettim” dedi. Ben de ona “Carrie’ye ve hayatındaki herkese ihanet ettin” diye bağırdım.

Avukatlar ortamı sakinleştirdiler. Nadia, Mia’nın çocukları ne zaman görebileceğini belirleyen geçici ziyaret hakkı önerisini onlarla paylaştı. Mia’ya “her ne kadar benim işim olmasa da çocukların etrafında yabancı erkeklerin olmaması gerektiğini” söyledim. Bana kimseyle birlikte olmadığını ve bunu söylememin hoşuna gitmediğini söyledi. Ama o zaman gelirse çocukları bundan uzak tutacağını söyledi.

Mia’ya beni aldattığını Rebecca’dan başka birinin bilip bilmediğini sordum. İlk öpüşmesini kız kardeşine itiraf ettiğini ama kız kardeşinin çıldırdığını ve kendisine 5 dakika boyunca hakaret ettiğini söyledi. Mia bundan sonra ne kadar ileri gittiğini kız kardeşine asla anlatamayacağını anladığını söyledi.

Mia acaba yeniden bir arada olma şansımız olup olmadığını görmek için beraber evlilik danışmanına gitme şansımız olup olmadığını sordu. Ben de ona neden ölü yatak odasına sahip bir evlilik isteyeyim diye sordum. Bizim hiçbir zaman ölü bir yatak odamız olmadığını söylediğinde ise ona bu kadar fazla adamla yattıktan sonra ona elimi sürmeyeceğim için, evlilik devam ederse olacağını söyledim.  Bana ondan nefret edip etmediğimi sordu ama bunun evet – hayır sorusu olduğuna emin değilim. Ama tüm benliğimden yayılan nefretin cevap olarak yeterli olması lazım.

Evet bu görüşme de böyle geçti ve şimdi içinde bulunduğumuz durum bu. Boşanma davasının başlamasını bekliyoruz. Hukuk davası ise ancak boşanma davası sonuçlandıktan sonra başlayacak.

Çocuklar duruma göre oldukça iyi haldeler. Her iki taraftan da dede ve ninelerini görebiliyorlar ki içinde bulunduğumuz durumdaki tek pozitif şey bu. 

Evet, nefret etmeyi bırakmam gerekiyor. Terapiste gidiyorum ama beğendiğim bir terapist bulmam zaman aldı. Terapistim bile Mia’dan nefret etmek için çok sağlam nedenlerim olduğunu kabul ediyor. Ben başkalarının onayına ihtiyacı olan biri değilim ama nefretimin irrasyonel olmadığını bilmek bana oldukça yardımcı oldu. Nefretimin bana zararlı olduğunun farkındayım ve yeni terapistim öfkeden kurtulmam için bana yardımcı oluyor. Meditasyon konusunda iyi değilim, meditasyon benim için yeni bir şey. 

İlk terapistim ilk 4 seans iyiydi. Başlarda bana karşı oldukça sempati duyuyordu ama aynı zamanda beni cesaretlendiriyordu. Baba olmak konusunda çoğu erkekten daha iyi başa çıktığım konusunda beni cesaretlendirdi. Ama iş geçmişteki problemleri konuşmaya geldiğinde, ilk terapistimin tonu değişti. Bu birebir alıntı değil ama üstü kapalı olarak bazen partnerimizi inciten veya rahatsız eden şeyler yaptığımızı, partnerimizin bu konudaki rahatsızlığını dile getirmeyebileceğini ve bu sorun aylar ya da yıllarca devam ederse sonradan olacaklara bizim de sebep olduğumuzu ima etti. Hayır! Bütün hata ve kusurlarıma rağmen, Mia’nın yaptıklarını hiçbir şekilde hak etmediğimi bilecek kadar gurura ve mantığa sahibim. Benim yaptığım hiçbir şey, onun yaptıklarının yüzde birinin bile nedeni değil.

Bu konuşmalardan sonra başka bir psikolog buldum. Erkekliğini kaybetmiş gibi hissetmenin ne demek olduğunu anlayan bir erkek psikolog ile birkaç seans yaptık. Ama onunla çok rahat hissetmedim zira bütün seanslar boyunca ağladım ve başka bir erkeğin önünde ağlamak beni çok rahatsız etti. Erkekler beraber içmek, maç izlemek ve belki kavga etmek için varlar. Biz Gary’nin karısı neden duygusal olarak mesafeli gibi şeyler konuşmayız. Bir yanım bu psikoloğa bir şans vermek istedi ama maalesef aramızda bir uyum kurulmadı. Bu beni cinsiyetçi yapacaksa yapsın ama bir kadınla daha rahat ve güvende hissediyorum. Bu benim tercihim.

Sonunda iyi bir psikolog buldum. Bu psikolog, 4 çocuklu bir evde tek kız olarak büyümüş ve erkekleri anlayabiliyor. Uzmanlığı aldatma ile başa çıkma ve yas tutma danışmanlığı. Onun ofisine gelmeme neden olan olaylar dizisini anlattığımda, peçetelerin yarısını da o kullandı. Bu olayla bu kadar iyi başa çıkabilmeme hayran olduğunu söyledi ama bu beni cesaretlendirmek için miydi yoksa hala hastaneye kapatılmadığım için gerçekten şok mu oldu bilmiyorum.

Bu güncellemede yazdıklarım için terapistim Sarah’yı arayacağım ama sadece dinleyerek bile bana oldukça yardımı dokundu. Sarah bana beni okumanın zor olduğunu, dışsal görünüşümün arkadaş canlısı kişiliğimle uyuşmadığını söyledi. Benim espriyi, zor durumları dağıtmak ve insanları silahsız bırakmak için kullandığımı fark etti. Ona eğer saçmalıklarımı yüzüme vurursa, tüm eğlencenin kaçacağını söyledim ama  beni çözmeye başladı ve benim de kendimi çözmem gerektiğini söylüyor. Bu konuda kararlı ve yardım için yanımda.

Ama hayatımı yeniden inşaa edeceksem bunun için çalışması gereken kişi benim. Başkasına işi benim yerime yapması için para ödeyemem. Eldekine bakıp, gerçekten neleri tamir edebilirim, neleri söküp atmam gerekecek, neler kalıcı olarak can acıtacak bakmam gerekiyor. Bu süreç benim canımı daha çok acıtacak ama kaybettiğim tüm o şeylerin yasını aşıp huzura kavuşmam lazım zira o şeyler bir daha asla geri gelmeyecekler.

Çocuklar kendi psikologları ile her biri 40 dakikalık seanslar halinde görüşüyorlar ve haftada 2 kere de 40 dakika da üçümüz görüşüyoruz. Çok iyi iş çıkarıyorlar ve terapi, sonunda kaçınılmaz olanı kabul etmelerine yardımcı oluyor.

Anneleri ile ilgili hissettiklerimden dolayı aile terapisinin nasıl olacağı konusunda endişeliydim. Annelerini özlediklerini ya da hala hep beraber olmamızı çok istediklerini söylediklerinde sessiz kaldım. Oyuncak bebek üzerinde Mia’nın beni nereden yaraladığını göstermeyi düşündüm ama maalesef oyuncak bebeklerin ruhu yok. Bazen ben de bir ruhum varmış gibi hissetmiyorum. 

Sosyalleşmek ve arkadaşlarımdan güç almak için büyük çaba harcadım. Ama başımdaki işlerin büyüklüğü karşısında, küçük konuşmalar önemsizleşiyor. Arkadaşlarım patlamalarımdan bıktılar. Onların yerinde olsam ben de bıkardım. Atıp tutmaya başlamamaya çalıştım ama bu ihanet beni hala kemirip duruyor. Sürekli olarak kafamın bir tarafında.

Bu nedenle de dışarı çıktığımızda ve bana güzel kadınları işaret ettiklerinde, o kadınlarla tanışma konusunda en ufak bir isteğim olmuyor. Karımın tersine buna şansım olsa bile, hijyen konusu tek başına birileriyle tek gecelik yapmama engel. Neyse ki bu genç kadınların hiçbirisi o işletmeyi benimle olamadıkları için ağlayarak terk etmediler. İlgisizlik karşılıklıydı bu nedenle kimse kaybetmedi.

Bu olaylar benim kadınlara bakışımı değil insanlara bakışımı değiştirdi. Herkesin gerçek kimliğini ve samimiyetini sorguluyor hale geldim. Bütün bunlardan önce Mia gerçekten hayranlık duyduğum biriydi ve bu nedenle hayatımda hayranlık duyduğum diğer insanlardan da şüphe etmeye başladım. Mia beni kadın sevmeyen biri yapmadı. İnsan sevmeyen biri yaptı.

Mia yaptıklarından dolayı ne kadar utanç ve suçluluk hissederse hissetsin, bir sonraki eleman ile cinsel aktiviteye girmesi çok kolay olacak. Zamanla daha iyi beslemecek ve kilo alacak. Bundan sonra da erkekler ona yürümeye başlayacaklar. Demek istediğim şey, Mia bu olayları cinsel olarak kolayca atlatacak ama ben bunu yapamam. Başka erkeklerden aldığı tüm sıvılara beni maruz bıraktığı için zaten içim dışım pismiş gibi hissediyorum. Onunla birlikte olduğum için beni kirlettiğini hissediyorum.

Mia benim cinsel aktiviteye olan tüm arzumu öldürdü. Size ne kadar garip gelirse gelsin Mia bana yetiyordu. Çok güzeldi ve başka bir kadına bakmama gerek kalmıyordu. Aramızdaki şeyi özel sanıyordum. Ama artık güzelliği algılayamıyorum bile. Zihnim bunun böyle olmadığını bilse de bilinçaltında tüm kadınların Mia ve Rebecca gibi olduğunu düşünüyorum.

 

Bunlar benim şu an mücadele ettiğim düşünceler. Adil ya da değil biri bana oldukça destek veren bir mesaj gönderdi ve sonra da yakında finansal olarak güçlü, bekar bir erkek olacağım için bana gıpta ettiklerini söyledi. Benim kadınlar konusunda bir problem yaşamayacağımı ve onlar tarafından yüksek değerli olarak algılanacağımı ekledi. Ona aslında duymayı isteyeceği bir cevap vermeden teşekkür ettim. Bu yazdıkları benim için bir kaygı kaynağı. İnsanların önüne gelenle yattığını biliyorum ve bu onları ilgilendirir. 

Ama bu benim yapacağım bir şey değil. Bana çok çekici de olsa bir yabancının dokunmasını istemiyorum. Ben kişisel mesafeye önem veren biriyim. Bir barda ya da uygulamada bir yabancı ile karşılaşmak, çok az etkileşime girdikten sonra o kişiyle yatmak bana göre değil. İnsanlar bunu hiç bir problem görmeden yapıyorlar ve bu insanlara çok şaşırıyorum. 

Çoğu insan önüne gelenle yatma stilini kabul ediyor. Mia’nın önüne gelenle yatarken ulaştığı rakam, günümüzde bekar bir kadın için çok abartı değil muhtemelen. Bence çoğu erkek elinde olsa aynı şeyi yapardı. Ama ben yapamam ve yapmam. Bunu yapan biriyle de olmam.

Mia ihanetini benden sakladı zira bunu öğrenirsem alacağım duruştan iğrendi. Az önce “bu soruyu sadece bir beyanat yapmak için soruyordu” derken kastettiğim, ona ikinci bir şans vermeyecek biri olduğum için benden intikam alıyordu. Benim en canımı yakacak ve beni en iğrendirecek şeyleri yaparak beni test ediyordu. Ben ise test edildiğimin farkında bile değildim.

Aramızdaki bağ bir kere kırıldı mı, onu bir daha ne aramızda, ne de başkalarıyla elde etme şansımız yok. Bu, hayatta bir kere kurulabilecek bir fırsattı. Sadece bir yaşamımız olduğu için, devam eden ihanet beni öldüren şeydi. Eğer beni aldattığını itiraf etseydi ve boşansaydık, sonra toparlayıp başka birine şans verebilirdim. Mia beni bir daha asla geri alamayacağını bildiği için, sanki beni yok etmek, beni bir daha kimseyle olamayacak şekilde mahvetmek istiyor gibi davrandı. Ne kadar duş alınırsa ya da koruma kullanılırsa kullanılsın umrumda değil.

Bazı yabancı DNA parçaları bana ulaştı. Umarım Mia’nın her tarafında mantar çıkar.

Mia ile seks yaptığımızda her hareketimiz saf ve güzeldi. Bana ihanet ettiği an, tüm yaptığımız ve yapabileceğimiz her şey mahvoldu. İlişki içindeki partnerlerden biri dışarıda başka biri ile ilişkiye girdiği an, partneriyle arasındaki ilişki anında ve sonsuza kadar pislenir. Mia’da ahlakın zerresi yok. Keşke döllendiği gün biri gelip babasının zamazingosunu tokatlasa ve Mia hiç olmasaydı.  Dünya çok daha güzel bir yer olurdu.

Birçok insanın tavsiye ettiği gibi hemen yeni bir ilişkiye atlamak, bende büyük bir kaygı uyandırıyor. Mia ile ilk karşılaştığımda, karnımda kelebeklerin uçuştuğunu hatırlıyorum. Mia gibi güzel bir kadının kişisel alanımı işgal etmesine alışmam gerekmişti. Bu özgüven problemi değil. İkimizde sosyal ama doğal olarak içe dönük insanlardık. Nasıl öpüşeceğimizi bile öğrenmemiz gerekmişti ve benim öpüşmeye bile alışmam gerekti.

Herkes hormonlardan dolayı ergenlerin çok azgın olduğunu düşünür ama ben ve Mia öyle değildik. Fiziksel her şeyi çok yavaş yaptık. Bana bunun böyle olduğu öğretilmişti. Ben de böyle olmasını istiyordum. O da bana böyle istediği konusunda yemin etmişti. Yeni biriyle olma fikri beni aşırı rahatsız ediyor. Şu an Mia’nın düşüncesi bile Viagra’nın panzehiri gibi.

Her şey çok ağır geliyor. Her gün kendimi insan ırkının bir üyesi olmaktan daha fazla utanç duyarken buluyorum. Hayatım bu hale gelmemeliydi. Bir aile olarak bizi daha çok daha fazla güzel anılar bekliyordu ama şimdi bunlar tamamen yok oldular ve asla var olmayacaklar. 

Sonuçta Carrie’yi seviyordum ama onu bırakmam gerekecek zira aramızdaki ilişki daha birinci günden itibaren üzerimize, bizim irademiz dışında ve zorla atılmıştı. Onu evlat edinerek ona, eğer bana bir şans verilse onu yine kızım olması için seçeceğimi ona gösteriyorum. Yargıç ona benim onu evlat edinmemi isteyip istemediğini sorduğunda, onun bana olan sevgisi de bana gelecek ve işler artık ne kadar iyi olabilecekse o kadar iyi hale gelebilecek.

Hiçbir zaman Carrie’nin babası olamayacağım. O ünvan şu an 6 yaşında bir kızı olduğundan habersiz başka birine ait. Ama bildiği tek baba, koruyucu ve sağlayıcı ben olacağım.

Başkaları davranışlarımı sorgulasa ya da beni acımasız olmakla suçlasa da, kendi akıl sağlığımı korumak için yapmam gerekenleri yaptım. Bu olayın en büyük iki kurbanının hiçbir zaman gerçekten onların olmayan şeyler üzerindeki haklarını almaları için yapılması gerekli olduğunu düşündüğüm şeyleri yaptım. Evet hatalar da yaptım ama elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım.

Devam edecek.

Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 4 – Aldatan kadın ile görüşme ve bedel ödetme moduna giriş

Önceki bölüm için,  Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 3 – Çocuklarla ilk karşılaşma.

Annesi beni, Mia’nın kazadan sonra iyileşme sürecini yaşadığı, çocukluğunu geçirdiği odaya götürdü. Kapıyı açmadan önce annesine “Mia ile konuşmamız lazım” dedim. Sesimdeki hafif öfkeyi sezerek, patlama alanının dışına çıkmak için kapıyı arkasından aceleyle kapadı.

Odaya girer girmez Mia’ya ayrılma nedenimizin onu artık hiçbir zaman sevemeyecek olmama baglama cüretini nereden bulduğunu sordum. Gerçeğin bu olduğunu söyledi. Ben de gerçek bu olsa da bunun sebebinin kendisinin yalancı, aldatan, hilekar, önüne gelenle yatan – kalan boşlukları siz de doldurabilirsiniz – olduğunu ve kendi rolünü hasır altı etmeye çalıştığını söyledim.

Bana daha önce özür dilemeye çalıştığını ama benim onu dinlemek istemediğimi söyledi. Ben de patlayarak özür dilemenin ne işe yarayacağını sordum. Özür dilemesi ne verdiği hasarı geri alabilecekti ne de bundan sonra olacak hasarı engelleyebilecekti.

Mia’nın yaptıkları için gerçekten üzgün olduğuna inanmıyordum. Ona iki masum çocuğu, beni kötü biri olarak gösterecek şekilde nasıl manipüle edebildiğini sordum. Benim ne zaman evliliği mahveden kötü adam olduğumu sordum.

Mia ona ikinci bir şans vermediğimi söyleyince, doğru söylemem gerekirse onu durdurup ne kadar ağrı kesici aldığını ya da içki içip içmediğini sordum. Ciğeri beşpara etmez bir yalancının ikinci bir şansı, merhameti veya saygıyı hak ettiğini, düşünmesi için tek mantıklı açıklama buydu. Hayır. Bütün bunları, kendi davranışları yüzünden kaybetti. Artık karımın kim olduğunu bile bilmiyorum. Sanki Caligula’nın hayaleti ya da Charlie Sheen tarafından ele geçirilmiş gibi, benim güzel ve ahlaklı karım, ruhsuz bir fahişeye döndü ve benim sağlığımın da etkilenmemesi, Tanrının bir mucizesi.

Mia’ya, hayatındaki her şeyi, ucuz heyecanlar için mahvettiğine değip değmediğini sordum. Bunları sadece ucuz heyecan için yapmadığını söyleyince ona, daha önce duygusal bir şey olmadığını söylediğini hatırlattım. Yaptıklarının çoğunun, özellikle de ilk başlarda, onaylanma ile alakalı olduğunu, peşinden koşulmasının hoşuna gittiğini söyledi. Hayatının geri kalanında nasıl algılanacağını ve yaptıklarının sonuçlarını düşünürsek, kendisinin peşinden koşulduğunu nasıl düşünebildiğini sorduğumda sinirlendi.

Sonuçta Mia ile birkaç saat konuştuk. Michael doğduktan sonra depresyona girmişti. Bana bu dönemde, bir kadına benden daha fazla destek olabilecek bir kocanın olmadığını söyledi. Ben de bu nedenle bana hayatımızın o mutlu döneminde, bu kadar acımasız bir şekilde nasıl ihanet edebildiğini sordum. O dönemde kendisini yok etmek isteyecek kadar kaygı içine gömüldüğünü söyledi. Kalbinde bana ve Michael’e karşı sevgi varmış ama bir nedenden dolayı depresif ve boş hissediyormuş.

Bu dönemde depresyon nedeniyle, normalden 6 ay fazla süre işten uzak kalmıştı. Ona paranın satin alabileceği en iyi therapist ve doktorları tutmuştum. Bu dönemde neden oldukları ve onun için yaptıklarım dolayısıyla kendisini suçlu hissettiğini itiraf etti. Tüm aileyi benim sırtlamış olmam onu ezmeye başlamış. Her ne kadar o dönemde neredeyse hiç yükü olmamasına ve hep istemesine ragmen, anne olmasının iyi bir fikir olup olmadığını sorgulamaya başlamış.

O dönemde hem gerçek hayatta hem de internette tüm arkadaşlarından kopmuştu. Bana beni sevdiğini söyleyip özür dilemişti. Ben de özür dileyecek bir şey olmadığını, tek istediğimin onun bir an önce iyileşmesi olduğunu söylemiştim. Belki de kısa süre sonra yapmaya başlayacağı şeyler için özür diliyordu.

Rebecca eve ilk gelmeye başladığında, onu görmek beni çok mutlu etmişti. Becca Mia’nın tüm karşı koymasına ragmen sonunda eve gelebilecek kadar ısrarcı ama Mia’nın açılmasını sağlayacak kadar da nazikti. Bundan sonra gece dışarı çıkma gibi bir şeyin olabilmesi bile aylar aldı. O zaman Mia’yı Starbucks’a götürmek bile büyük bir zaferdi.

Karımın bekar bir kız arkadaşı ile barlara ve gece kulüplerine gitmesine izin verdiğim için, benim dünyanın en büyük gavatı olduğumu düşünen bir sürü erkek var. Normalde %99 haklılar.  Buna çok daha önce bir dur demeliydim. Ama hayatımızın o noktasında, tüm o mutsuzluk ve izolasyondan sonra, dışarı çıkmak onu mutlu ediyordu.

Mia sadece 2 sene içerisinde hem eş hem de anne olduğunu ve erkeklerin ucuz heyecan için bile olsa ona ilgi duymasının egosunu nasıl yükselttiğini açıklamaya çalıştı. İlk ihanetinin, eğer çok sarhoş olmasa asla gerçekleşmeyeceğini iddia etti. Ama buna ragmen ilk ihaneti kendi isteği ile olmuştu ve bundan sonra bu olanı öğrenirsem ona bird aha asla dokunmayacağımı bildiğini söyledi. Bunun sonucunda da her şeyini kaybedeceğini bildiğini söyledi. Mia bu evliliğe hiçbir varlığı olmadan gelmişti.

Mia’ya onu birgün yakalayacağımı ve nasıl tepki göstereceğimi hiç düşünmedin mi diye sordum. Bunun beni mahvedeceğini bildiğini söyledi ve bu nedenle de korkunç hissettiğini iddia etti. Bunun üzerine de bariz olan soruyu sordum: “Peki o zaman beni aldatmaya neden devam ettin?”

İhanetinden sonra ayıktığında suçluluk ve utanç hissettiğini iddia etti. İlk defa dışarı çıktıktan sonra bir hafta süreyle çok üzgün olduğunu hatırlıyorum. Rebecca bize gelmişti ve özel olarak saatlerce konuşmuşlardı. O zamandan sonra aylar boyunca, doğumdan önceki eski Mia geri gelmişti.

Mia Rebecca’ya yaptıklarından dolayı kendisini bana karşı değersiz hissettiğini söylemiş. Eğer bunu öğrenirsem, bu evliliği bitirirmişim ve Michael’I da ondan alırmışım. Bu nedenle de bu sırrı mezara götürmeye karar verip, benim için olabilecek en iyi eş olmaya çalışacakmış. Geriye dönüp baktığımda, bunun kırmızı alarm olduğunu görebiliyorum.

İstediğiniz kadar benim bir embesil olduğumu düşünün ama o zaman bir bebeğimiz vardı ve bu bebeğe %95 ben bakıyordum. Karımın birden hayata dönmesini kırmızı alarm olarak görmek delilik gibiydi. İki haftada bir mucize gerçekleşmiş gibi hissediyordum. Mia ev kadını ve anne olarak rahat hissedince, önce yarı zamanlı ve sonra da tam zamanlı olarak işe dönebilmiştim. Geriye dönüp baktığımda, Michael’in bir yaşına girdiği günden önceki ve sonraki zaman, hayatımızın en mutlu dönemiydi, en azından benim için öyleydi. Şimdiyse bunun Mia’nın ihanetini kapamak için yaşandığını öğrenmek, tüm o mutlu anıları sonsuza kadar kirletti.

Ona neden yeniden ihanet ettiğini, onun için yeterli olmadığımdan mı ihanet ettiğini sordum. Depresyonda olduğu dönem hariç harika bir seks yaşamımız olduğunu düşünürdüm. Her zaman benimle birlikte olmaktan zevk alıyor gibi görünüyordu.

Mia, sırrı sakladıkça daha kötü hissettiğini ama Michael’in doğduğu zamandan farklı olarak, bu sefer ne kadar kötü hissettiğini bilmeme izin veremediğini iddia etti. Onu üzgün olduğunu bilirsem, onu teselli etmeye çalışacakmışım ve bana üzgün olduğunu anlatamazmış. Daha sonra sırrı tutmak için bir mutluluk maskesinin ardında yaşamanın zorluğundan bahsetti.

Bana biyolojik annemin ailesi ile bir araya gelmek için gittiğim zamandan bahsetti. Aileye ilk defa göstermek için Michael’i de beraberimde götürmüştüm. Mia, hasta olduğunu iddia ederek son anda gelmekten vazgeçmişti. Onun bana ihanet etmesine engel olamamıştım zira o zamana gelmeden beni aldatmıştı. Ama o an onun beni 6 yıl boyunca aldatacağı, sonunda benim olduğunu sandığım çok özel birinin hiçbir zaman benim olmadığımı anlayacağım yoldan alıkoyamamıştım.

Kendimi suçlamıyordum zira Mia da bizimle o uçakta olmalıydı. Hayır, aslında ihanetini çoktan itiraf etmiş ve benim hayatıma devam etmeme izin vermiş olmalıydı. Ama her nasılsa sonuçları hiç düşünülmeyen birçok hata, birçok yalanla bir araya gelmişti ve bunun cefasını da ben çekecektim! Bu, insanın sevdiğini iddia ettiği birine değil de düşmanına yapacağı bir şey. Bana yine aynı “çok büyük bir depresyondaydım” hikayesini anlattı. Ben uzaktayken, hiçbir değeri olmadığını biliyormuş ve ben onu cezalandırmasam da, o kendini cezalandırıyormuş. Onun bunu hak ettiğini bilmiyormuşum, en azından bu onun rasyonelleştirme yolu. Onun ne yaptığını bilirsem onu bir sokak fahişesi gibi görürmüşüm ve ondan iğrenirmişim.

Ben onu ne kadar sevdiğimi göstermeyi hiç bırakmamışım ve bir noktadan sonra eğer gerçeği bilirsem onu sevmeyeceğimi anlamış. Bu nedenle de ona verdiğim ilgi önemsiz hale gelmiş ve önceki ağırlığını kaybetmiş. Zira ilgiye değmeyen biri olduğunun farkına varmış ve iğrenç randevusunu bilsem, ben de farkına varacakmışım.

Dediğine göre, omzunda ağlamak için Becca’yı aramış ve Becca’da onu dışarıda içmeye ikna etmiş. Anlattığına göre günün ilk yarısını ağlayarak ve ne yapması gerektiğini sorup durmakla geçirmiş. Barmen ona neşelenmesi için birkaç içki getirmiş ve – bunu bana anlatmasına gerek yok – Becca onu flört etmeye teşvik etmiş. Kendini barın arka sokağında adamın birini öperken bulmuş ama kendini durdurmuş. Kendini çok daha kötü hissederek içeri girmiş zira yine ihanet ettiğinin farkına varmış.

Sonra daha fazla alkol tüketilmiş ve Becca Mia’yı içeri taşıması için birinden yardım istemek zorunda kalmış. Bu biri, az önce karımın ağzına dilini sokan adammış. Rebecca onları yalnız bırakmış, elbiseler çıkarılmış, vs.

Ona Michael’i hiç düşünüp düşünmediğini, benim aklına gelip gelmediğini, bize ihanet ettiğinin aklının ucuna gelip gelmediğini sordum. Bu sorum üzerine sinirlendi ve oğluna hiçbir zaman ihanet etmediğini söyledi. Ben de sadece bana değil, Michael’e, Carrie’ye, anne ve babalarımıza ve evlilik yeminimizi izleyen herkese ihanet ettiğini söyledim. Ailemizin kutsallığına, ailemize ve evliliğimize ihanet ettiğini söyleyerek ayağa kalktım. Fakat sonra durdum ve başımı sallayarak, o zamana kadar ne yapmış olursa olsun benim gitmeme izin vermesi gerektiğini söyledim. Boşansaydık, Michael’a bakacağımı ve onun da kendisini tüm eyalete dilediği gibi düzdürebileceğini söyledim. Klozetlere ismini seve seve yazabileceğimi de söyledim. Ama o bunu yapmamıştı.  Beni aldatmaya devam etmişti. Öyle ki, birkaç erkekten sonra artık bir stratejisi olduğunu öğrendiğimde midem iyice kalktı. Bu erkeklerin kendisine bağlanmasını istemediğini,  duygusal bir bağ aramadığını söyledi. Buna bir isim bile bulmuştu: balık avlama. Bir erkeğin numarasını alma, sonra arayı ısıtma, kendini geri çekme, adamın peşinden koşmasını sağlama ama bunların hepsi onun çizelgesine göre olacak şekilde. Onun güzel olduğunu düşündüğümü bildiğini ama ikinci bir fikrin zararı olmayacağını söylediğinde ona öylece bakıp başımı sallamaktan başka bir şey yapmadım.

En azından barmenin Carrie’nin babası olmadığını biliyoruz zira kendisi sperm bağışçısı olmak için oyuna çok daha evvel girmiş ve sadece o zaman yattıklarını iddia ediyor. Görüştüğü adamlardan isimlerini hatırladıklarının olup olmadığını sordum ve bu, o geceki konuşmayı kesmeye yetti.  Tamam, daha fazla cevap istiyordum ama yaptıklarını bir gecede bilmeye niyetim yoktu ve ben buraya bunun için gelmemiştim.

Mia bir sandalyeye oturmuştu ve alçıları da yastıklar üzerine konulmuştu. Yüzümü yüzüne 2-3 cm kalacak noktaya getirdim ve bir insan müsveddesi olduğunu ve bir ruhu olduğuna inanmadığımı söyledim. Ona yaptıklarının akla hayale gelmeyecek acılara neden olduğunu ve olacağını söyledim. Onun gözlerinin içine bakarak, bunun çocuklarıma zarar vermesine izin vermeyeceğimi söyledim ve gözlerine dimdik bakarak, 6 yıldır aldatılanın ben olduğumu ve bundan sonra ihtiyaçlarına odaklanacak rahatlığa sahip olanın ben olduğumu söyledim. En küçük bir hile ya da manipülasyonunun benim ona olan tiksintimi arttırmaktan başka bir işe yaramayacağını söyledim.  Bir daha asla bir araya gelmeyeceğimizi, onun bana dokunmasından bile tiksindiğimi, sadakatin onun kitabında yazmadığını söyledim. Ama babası olsam da olmasam da, Carrie’yi gerekirse annesinin yalan ve manipülasyonundan bile koruyacağımı söyledim.

Mia’ya Nadia’nın yeni bir BMW’ye onu annelik yapamaz ilan edecek arkadaşları olduğunu söyledim, evet oraya kadar gittim. Eğer söyleyecek bir şeyi varsa yüzüme söylemesini, Michael ve Carrie’yi mesaj göndermek için kullanmamasını, bunun bir daha olmayacağını söyledim. 

Carrie’nin boşanmadan ve babalıktan haberi olmadığını ama zamanı geldiğinde bu haberi ona benim vereceğimi söyledim. Ona ikimizin de annesinin kurbanı olduğumuzu ve ikimizi de bu kadar mahveden birinin beni kötülemesine asla izin vermeyeceğimi söyledim. 

Bu korkunç haberi Carrie’ye daha uzun süre söylemeyi planlamıyordum ve ne zaman söyleneceğine de ben karar verecektim. Ona avukatı olmadığını hatırlattım ve çocukların en az önümüzdeki 2 hafta benimle kalacaklarını söyledim. Bu süre zarfında sadece ihanetini değil aynı zamanda Carrie’ye zarar verecek manipülasyonunu da iyi düşünmesi gerektiğini söyledim. Ona yeniden anne olma hakkını ne zaman olacağını benim belirleyeceğimi de ekledim.

Bana karşı yapabileceği fazla bir şey yoktu. Çocuklar zaten bendeydi ve o da alçılar içindeydi. Bırakalım yalnızlığı içinde yaşasın dedim.

Geri dönerken işlerin nasıl sonuçlanacağını bilmeyi çok isterdim diye düşündüm. Bu, hayatımın en büyük mücadelesi ama bu sahte evliliğin tamamen yıkılıp yok edilmesi gerekiyor. Ama annesi ile babası arasındaki savaştan habersiz küçük kıza zarar vermek için bir neden yok. Bunun böyle kalmasını istiyorum. Çocuklar Mia ile beni aynı ortamda görmemeli zira ikimiz aynı odadayken ortamın aurasından zehir akıyor. 

Mia ile çocukların önünde savaşmayacağım ama yemin ederim ki ona gününü göstereceğim ve en küçük saçmalığını bile ağzına tıkacağım.

Üzgünüm, bu yazı çok uzun oldu. Her tercihimin bin tane sonucu olacakmış gibi hissediyorum. 

“Adam ol, DNA önemli değil” insanlarının anlaması gereken şey, Carrie’ye zarar vermeyi zerre düşünmediğim. Sadece onun tarafında olmayacağım ama onun için savaşacağım da. Bunun benim ve o küçük kız için nasıl sona ereceğini bilmiyorum ama ikimiz de aynı insanın kurbanı olduk ama bana gelen zararın ona da gelmesine izin vermeyi reddediyorum.

Rastgele bir arızanın kızımın hayatına girmesine izin vermeyeceğim ve bu konuda Mia’ya karar hakkı vermeyeceğim. Önce onun geçmişine bakıp sonra onunla buluşabilirim ama buna ben karar vereceğim. Ama o güne kadar oğlum Michael ile kızım Carrie fırtınadan korunacaklar. Onları gelmekte olandan korudum ve gelecek olandan da koruyacağım. Ama tabii ki bunlar bitene kadar ruhlarımız ara ara kanayacak.

Bunları güncel bilgi vermek için yazdım ama bu kadar kafa ütülediğim için özür dilerim. Bazen haftada iki kez terapiye gidiyorum. Bir yardımı olduğundan emin değilim ama daha yeni başladık. Bu nedenle terapiye biraz daha şans vereceğim.

***

Yorum: Çocuklarınla, annelerinin neden artık eve gelmediği hakkında söylediği şeylere değinmeden yaşamaya devam edemezsin. Mia onların kafasına tohumu attı ve bu tohumun icabına bakmazsan, bu tohum yeşerecek. Senin durumunu onlara anlatacak bir aile danışmanı bul. Onları annelerinin yaşam biçiminden koruma hedefini uygun bir şekilde anlatsın. Bu konuda profesyonel yardıma ihtiyacın var.

Mia’ya gelince. Bir daha Mia ile asla ama asla yalnız kalarak görüşme. Bu kadın seni zerre önemsemiyor ve durumu kendi lehine ve senin aleyhine manipüle etme konusunda ustalaşmış biri. Bu artık geçmişte yaptıkları ile alakalı değil. Bu, gelecek için, çocukların velayeti için bir savaş.

Eğer onunla yalnız kalırsan, herkese onu öldürmekle ya da dövmekle tehdit ettiğin konusunda yalan söyleyebilir. Ona saldırgan bir şekilde dokunduğunu, “hoşuna gidiyor mu, neden gitmesin, orospu değil misin” gibi şeyler dediğini iddia edebilir. Sanırım ne demek istediğimi anlamışsındır. Bunu Mia yapmasa bile Rebecca yapabilir ve ona yalnız kaldığınız zaman kendisine kötü şeyler yaptığını ya da tehdit ettiğini söylemesini tavsiye edebilir.

Kendini ve çocukları korumak istiyorsan, bu kadınla bir daha asla yalnız kalmamalısın. Şu an şu haliyle böyle bir şey yapmayacağını düşünüyorsan, seni aldatmaya başladığı zamandaki halini düşün. Bu kadının kim olduğunu bilmediğini aklından çıkarma. Asıl Mia’nın neler yapabileceğini bilmiyorsun. Daha önce de seni böyle aldatabileceği aklının ucundan geçmiyordu. Çocukları sana karşı manipüle etmesi, yapabilecekleri konusunda bir küçük reklam sadece. 

Bu kadın için sana yalan söylemenin son derece normal olduğunu unutma. Daha açık söylemek gerekiyorsa, sen Mia denilen bu kadının umrunda değilsin, bu kadın sana zerre değer vermiyor. Bu kadın anlık zevk hissetmek için, senin hayatını mahvetmekten çekinmeyecek birisi.

Bu kadının sana onca süre yaptığı o şeyi bir insanın sevdiği birine yapacağını sanmıyorsun değil mi? İnsanlar böyle şeyleri, zerre önemsemedikleri insanlara yaparlar. 

Mia’nın tek önemsediği şey kendisi. Eğer istediğini almak için seni mahvetmesi gerekirse, seni gözünü kırpmadan mahvedeceğine emin ol. Yaptığı şey için zerre üzgün olduğunu ya da pişman olduğunu düşünme. Çocuklara bunu neden söylediğini sorduğunda yaptığı açıklamaya bak. Seni suçlamış zira ona seni aldatmaya devam etmesi için bir şans daha vermemişsin! Seni aldatmaya başlamasında ve seni aldatmaya devam etmesinde bile çok iyi bir koca olduğun için seni ve depresyonu suçluyor. Yok efendim öğrendiğinde nasıl davranacağını biliyormuş da, bu da onu daha fazla ve sık ihanet etmeye itmiş de, çok kötü durumdaymış da.

Mia’nın seni aldatmasında herkes suçlu ama  bir o suçlu değil!  Güya bu tercihleri yapmayı hiç istememiş ama hep yapmak zorunda kalmış. 

Bu kadından uzak dur. Bu kadınla buluşmandan tek bir iyi sonuç çıkmayacak. 

***

Merhaba. Bu yorumun benim için çok ama çok anlamlı olduğunu ne kadar söylesem az. Mia ile ilgili söylediklerin tamamen doğru. O yazdıklarımı gece geç saatlerde yazmıştım ve uykuluydum. Tüm yorumları ve cesaretlendirici yazıları takdir ediyorum. Ne kadar çok istesem de, hepsine cevap verecek vaktim yok. O nedenle cevaplamak için senin yorumunu seçiyorum. En son güncelleme üzerinden birkaç ay geçti ve işler biraz daha oturdu.

Mia’yı görmeye gitmem ve ona meydan okumam embesilceydi. En azından, konuşmayı kayda almalıydım. Mia bana iftira atsa, anne ve babasının onun tarafında olmayacağını düşünmek isterim ama sonuçta Mia onların kızı. Bildiğim kadarıyla Mia’nın yaptıkları onların da midesini bulandırıyor ve tam bir hayal kırıklığı içindeler. Mia’nın yaptıkları, torunlarının hayatını darmadağın etti ama sonuçta Mia onların çocuğu ve ona sadık olacaklardır. Bugünden itibaren bunu aklımdan çıkarmamam gerekiyor.

Aynı zamanda çocuklarla şimdi konuşmam ve boşanmayı onlara açıklamam gerektiği konusunda karar vermeme yardımcı olduğun için teşekkür ederim. Dediğin gibi, yardıma ihtiyacım olacak ve bunu hemen şimdi ayarlayacağım.

Nadia ile telefondaydım ve bana önerdiği terapistleri aramama bile gerek kalmadan, Nadia’nın elemanları arama yapıp Perşembe okul sonrası terapiyi ayarlamışlardı bile. Bu zor olacak. Ağlayacaklar ve ben de ağlayacağım. 

Birinci hedefim, Mia ile benim artık bir arada olmayacağımızı öğrenmeleri. İkinci hedefim, buna onların neden olmadığını anlamaları. Son hedefim de, bu olanların benim suçum olmadığını da anlamaları. Doğru ya da yanlış, kendimi onların ve diğer insanların gözünde yükseltmeliyim. Bütün bu olanların çocuklar ve diğer insanlar tarafından nasıl algılandığını Mia’nın kontrol etmesine izin veremem.

O sabahtan sonra Rebecca’yı bir daha görmedim ama arka planda olduğuna ve Mia ile iletişim kurduğuna eminim. Yine eminim ki, Mia’ya destek vermeyi pozitif bir şey olarak görüyordur. En yakın arkadaşı için kim yapmaz ki? Bunu düşünmek bile beni deli ediyor. Sadakat benim için çok önemli ama bir arkadaşının kocasını aldatmasında sadakat göstermek ve o arkadaşın kurbanlarına zerre empati duymamak sadakat falan değil. Becca hiç suçluluk ya da pişmanlık duyuyor mu merak ediyorum ama aslında umrumda olmaması lazım ve umrumda da değil.

Mia’ya göre bu olanlar o hariç herkesin suçuydu. Güya bu kararları vermeyi hiç istememişti ama başka seçeneği kalmamıştı. Mia ile geçirdiğimiz bunca sene boyunca, şu son zamanlara kadar, bir kere bile narsist eğilimler göstermediğine yemin ederim. Ama dikkatleri kendi yanlışlarından uzak tutmak için herkese parmak uzatıyor. Ama tabii görünen o ki Mia, benim bildiğimden çok daha manipülatif bir insan. Geçici narsizm diye bir şey var mı ya da yetişkin biri sonradan narsist olabilir mi bilmem. Birçoğunuz benim çok saf ve enayi biri olduğumu düşünüyor olabilir ama bugün karşımda duran Mia, benim daha önce hiç bilmediğim bir insan.

Geriye doğru baktığımda Mia’nın Michael’in doğumu ile beraber değiştiğini görüyorum. Doğum sonrası depresyonuna baktığımda, hayatımızın oradan itibaren bugünkü cehenneme doğru yokuş aşağı gittiğini görüyorum. O zaman nasıl davransam bugünkü durumda olmazdım diye kendime sorup duruyorum. Daha tatlı sert mi davranmalıydım mesela? Onu hayatın gerçekleriyle başa çıkması konusunda zorlasa mıydım? O zaman seçeneklerim vardı ve görünen o ki yanlış tercihler yaptım. Ama bugün bile o zamandan daha fazla nasıl yardım edebilirdim diye düşünmeden edemiyorum. Bana her ihtiyaçları olduğunda, onun ve Michael’in yanında oldum. Görünen o ki birçok şeyi daha başka şekilde yapabilirdim ama daha iyi seçenekler nelerdi bilmiyorum.

Şimdi ileri doğru planlarım şunlar: Terapiye devam edeceğim. Düşüncelerim ve duygularım konusunda daha açık olacağım. Bu öyle zamanlar hızlıca geçer gibi bir durum değil maalesef.

Bundan sonra da çocukları hem bensiz hem de benimle terapiye göndereceğim. Mia ile çocuklar arasındaki bağı onarmak gibi bir niyetim ya da sorumluluğum yok. Gelecekte yapmak istediğim şeylerden biri de, Carrie’nin annesi gibi bir kadına dönüşmemesini sağlamak. Bu hedef bana bir miktar odak verdi. Onun annesinden nefret etmesini sağlamaya niyetim yok ama gerçekleri de tatlı yalanlar arkasına saklamayacağım. İsmimi Carrie’nin doğum belgesinden sildireceğim ama dün, Carrie’nin velayetini almak istediğime karar verdim. 

Mia’nın fiziksel olarak iyileşmesi çok uzun zaman alacak ve bir sürü tedaviye ve muhtemelen birkaç ameliyata ihtiyaç duyacak. Bu süreçte Carrie’ye bakabileceğini sanmıyorum. Geçen hafta bu görevi, boşanma tamamlanana kadar Mia’nın anne ve babası üstlendi. Carrie’nin velayetini alacağım. Mia’nın veya ebeveynlerinin tutacağı hiçbir avukat, Nadia ve firması ile boy ölçüşemez. Carrie’ye zarar gelmesini engellemek için Mia’yı mahvetmem gerekirse, bunu yaparım, problem değil.

Daha önce söylediğim gibi, iştahım hiç de iyi değil. Şişman olmamama rağmen geniş biriyim. Geçen hafta bir iş arkadaşımla spor salonuna gittim. Monoton bir şey ama eğitmenlerden birisi bana her Pazartesi sabahı grup çalışması olduğunu söyledi. Açık alanda traktör tekeri çevirmek, ağır halatlarla kamçılamak, koşu gibi aktiviteler varmış. Kızgınlığımı bir dambıldan çıkaramıyorum ama kocaman bir traktör lastiğinden çıkarabileceğime eminim. Mia’yı bastığım yatağı tersyüz ettiğimi düşüneceğim. Spor hocasına gelecek haftadan itibaren en az 4 seans geleceğime söz verdim. Belki 15 dakikada pestilim çıkacak ya da o traktör lastiğini gökyüzüne savurduğum için yeni lastik bulmaları gerekecek. Ne olacağını göreceğiz.

Zaten yapmayı düşündüğüm şeyi onayladığınız için teşekkür ederim. Mia ile kirli dövüşeceğim. Anne Ayı ve arkadaşı Goldilocks’a karşı Baba Ayı moduna girdim. Evet Rebecca sarışın olanı ve ormanın yarısına veren bu yalancılarla uğraşacağım. İkisinin de nasıl birer şeytani cadı olduğunu ifşa edeceğim. Daha önce öğrenmeleri ama öğrenmedikleri şeyi, uyuyan ayıyı uyandırmamaları gerektiğin, onlara acı yoldan öğreteceğim.

Sonraki bölüm: Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 5 – Boşanmadan Önceki ve Yeni Hayat

Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 3 – Çocuklarla ilk karşılaşma

Önceki bölüm için,  Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 2 – İhanetin ortaya döktüğü korkunç yalan.

Uykusuzluk ve kabuslarla dolu gecelerden uyanıyorum ve kabusun hala devam etmekte olduğunu görüyorum. Hem burada hem de gerçek hayatta, gelecekte Carrie’nin hayatındaki rolüm ve ona nasıl davranacağım konusunda bombardımana uğruyorum. Görünen o ki herkesin bu konuda bir fikri var. Ama gerçek şu ki hem benim için en iyi olanı hem de çocuklar için en iyi olanı aynı anda başarmak imkansız. Bu olanlar bende yeniden tamir edilemeyecek şekilde hasar bıraktı ve çocuklarda da hasar bırakacak.

Fakat beni, Mia’nın canını yakmak için Carrie’ye zarar vermeyi istediğimi söyleyerek suçlayanlar var.  Aslına bakarsanız, kadın düşmanı suçlamaları içeren bazı mesajlar da aldım. Bu mesajlar, eğer kızım değil de oğlum benim çocuğum olmasaydı, oğlumu kabul edeceğimi iddia ediyorlar. Bu tam bir saçmalık.

Birçok insan Carrie’ye gerçeği şimdi söylemememi tavsiye ediyor ki bu birçok açıdan oldukça mantıklı. Ama Carrie’nin babasını bulursak o adamın kim olduğunu söylememizi tavsiye ediyorlar. Carrie’nin hayatı boyunca babası olduğumu düşünmesine izin verebilirim ama dışarıda bir çocuğu olduğunu bilmeyen bir adam var. Bu adam belki de çocuğun hayatında olmak istemeyebilir, bilmiyorum ama eğer olmak istiyorsa bunu Carrie büyürken yapabilmeli. Hem o adam Carrie’yi bilmeli, hem de Carrie o adamı ve ailesini. Belki de dünyanın en iyi insanlarından biri ve harika bir baba olacak.

Herkes Carrie için en iyi olanı yapmak istiyor ama Carrie için en iyisinin ne olduğu konusundaki fikirler oldukça geniş bir yelpazedeler zira kimse bu işin nasıl biteceğini bilmiyor ve geleceği göremiyor.

Yasal nedenlerle ismimi Carrie’nin doğum sertifikasından sildirmek istiyorum ama insanlar beni soğuk ve kalpsiz olmakla suçluyor. Ama Carrie benim kızım değil ve bu bilimsel bir gerçek. Carrie benim hakkımda ne hissederse hissetsin ya da ben Carrie hakkında ne hissedersem hissedeyim, tartışmasız gerçek bu. Duygular hergün değişebilir ve zaten bu nedenle de bilime bel bağlıyoruz. Tanrıdan dilerdim ki bilim yanılmış olsun. Ben Mia’yı iki kere hamile bıraktım sanıyordum ama hayır. Sadece sıranın başındaki elemanmışım. Bilim benim inandığım şeyi aldı ve binlerce parçaya ayırdı. Bundan nefret ediyorum ama bunlar gerçekler ve değiştirmemiz ya da kendi gerçeklerimizi türetmemiz mümkün değil. Tabii eğer masal diyarında yaşamak istemiyorsanız ki ben istemiyorum.

Pazar günü Carrie’yi yeniden gördüğümde, duruşumu koruyamayacağımı biliyorum. Mia yakınlarda iken hiçbir duygu göstermeden, oldukça stoik olabiliyorum. Ama Carrie ile durum bu değil.

Carrie neden ağladığımı merak edecek. Bunun nedenini ona söyleyemeyeceğim zira bu onu daha da kötü hissettirecek. Aynı şekilde Michael de neden ağladığımı merak edecek ama gerçeği ona da söyleyemem. Bu nedenle ortada görünür bir neden yokken ağlayarak, iki çocuğa ebeveyn olmaya ve yetişkin rolü yapmaya çalışacağım.

İnsanlar Carrie’ye nasıl davranacağım konusunda endişeleniyorlar. Gerçek şu ki, bu konuda hiçbir fikrim yok ve onunla karşılaşana kadar da olmayacak. Tek bildiğim, o buluşmaya Carrie’ye yönelik en ufak bir negatif duygu ile gitmeyeceğim ve onun o küçük, güzel varlığına en ufak bir kötülük dilemeyeceğim.

Ama onu görmek beni yıkabilir. Mia’nın beni aldattığı devasa sayıdaki adamı hayal etmeme neden olabilir. Bu beni kaskatı yapabilir. Ama insanlar onunla karşılaştığımda ona karşı acımasız olacağımı düşünüyorlar ki bu deli saçması!

Buraya kendimi rahatlatmak için yazıyorum ve gerçekten altın değerinde tavsiyeler aldım. Ama bazı insanlarda empatinin e’si yok.

***

Yorum: Bu yaşadıkların için çok ama çok üzgünüm. Sana verebileceğim bir tavsiye yok zira bence duruşun zaten mükemmel. Karının seni gerçekten sevdiğini ve yaptığı şeylerin sadece şevhet olduğunu okumayı bekliyordum. Karın şu an ne yapacak bilmiyorum ama mahvolacağı kesin.

Rebecca tam bir yılan. Sevgililerimin arkadaş çevrelerini, Rebecca tipinde kadınlar var mı diye her zaman gözlemlemişimdir. Neyse ki hiçbirinin çevresinde bu, sözde seksi güçlü kadın boku yoktu.

***

Rebecca Mia ile lise arkadaşıydı ve Rebecca’yı benim de arkadaşım sanıyordum. Evliliğimizde beni desteklediğini düşünüyordum ama çok yanılmışım. Rebecca gibiler her zaman herkesin kendileri gibi olmalarını isterler ki kendilerini sabote ettikleri ve bunu da özgürlük diye yutturdukları hayatlar yaşarlar.

Becca düğünümüze de gelmişti ve eğer Mia’nın kızkardeşi olmasa baş nedime olacağından eminim. Ama size yemin ederim ki Becca benim de arkadaşımdı. Mia için birkaç sır tutabileceği aklımdan geçiyordu ama Mia’nın aldatmasını desteklemeyi bırak, buna yardım ve yataklık edebileceği aklıma bile gelmezdi.

Bu muhtemelen yanlış ama Rebecca’ya olan kinim, Mia’ya olan kinimden daha fazla. Mia benim karımdı ve ona nazik davranmak benim görevimdi. Ama Becca ve Mia’yı dışarı alışverişe çıkardığımda Becca’nın yemeğini de ödedim. Nezaket ve saygı ile davrandığım birinin bunları hak etmediğini görmekten nefret ediyorum.

***

Yorum :  Kusura bakma ama bunları okuduktan sonra, bu insanlarla eldivenlerini çıkarıp oldukça kirli bir şekilde savaşmanı diledim. O seni sevmedi ama sen onu finansal olarak destekledin. Umarım alabildiğin kadar çok velayet alırsın ve ona ödetebildiğin kadar çok iştirak nafakası ödetirsin. Neyse ki, kusura dayalı boşanma olan bir eyalette yaşıyorsun. Karşı tarafa verebileceğin kadar zarar verebilirsin. Becca ile kısa süreli fuckbuddy olabilirsin. Bu eski karını mahveder, özellikle de Becca ona duygusal destek veriyorsa. Ayrıca Rebecca muhtemelen karını kıskandığı için onun böyle şeyler yapmasını teşvik etti ve bu nedenle de seninle yatmaya açık olabilir. Bu aynı zamanda aldatıldığını öğrendikten sonra özdeğersiz hissetmeni de düzeltebilir.

Mia’nın çocuğunun babasının kim olduğunu bile bilmemesi, onun için en aşağılayıcı, utanç verici şey olmalı. Eğer çocuğun babasının kim olduğunu bulursan, bunu bir süre ona söyleme. Bırak bu bilgiyi ailesinden ve akrabalarından öğrensin ki çevresi onun nasıl da utanç verici, aşağılık bir eş olduğunu görsün.

Mia muhtemelen Rebecca’ya gitti ve ağlayarak o erkeklerden isimlerini hatırladıkları olup olmadığını sordu. Rebecca’da hemen diğer arkadaşlarını arayıp, “Mia çocuğunun babasının kim olduğunu bile bilmiyor” diye dedikodu yaptı. Çocuğun babasının kim olduğunu öğrenirsen, genetik sağlık bahanesiyle, Mia’ya çocuğun babasını bulması konusunda baskı yap. Böylece dışarıda gürültü yapsın ve çocuğun babasının kim olduğunu bile bilmediği insanların dikkatini çeksin. Sonra çıkıp cevabı söyleyerek günü kurtarabilirsin. Böylece aslında onun yapması gereken şeyi yaparak imkansızı başarmış olursun.

İnsanlar bundan nefret edebilirler ama ben senin yerinde olsam, karşı tarafı mahvetmek için savaşırdım.

***

Bu yazdıklarımı okuyan diğer erkeklere oldukça korkak görüneceğim ama, bugüne kadar birlikte olduğum tek kadın Mia idi. Bu benim tercihimdi ve bir embesil gibi onun da aynı tercihi yaptığına inanmıştım.

Dürüst olmam gerekirse şu an dünyanın en güzel kadını gelip benimle yatmak istese onu reddederdim. Mia’nın yaptıklarını öğrenmek beni, korunarak ya da korunmadan fark etmeksizin seksten iğrendirdi. Beni maruz bıraktığı diğer erkeklerin pisliğini üstümden atamayacağım gibi hissediyorum. Kendimi hem ucuz hem de kirli hissediyorum. Yani Rebecca ile bunu yapma fikri beni iğrendirir. Özellikle onun gibi uzun yıllar boyunca çok daha fazla deneyimi olan biriyle. Kibar davranıp, Rebecca yalnız bir el lambası diyeceğim (İngilizce argoda orasını burasını açıp gösteren kadın), ne demek istediğimi anlamışsınızdır. Rebecca’ya karşı cinsel bir çekim duyabileceğimi sanmıyorum. Yanlış anlama, tavsiyelerin harika ama Rebecca ile karşılaşsam, onu saçlarından tutup öfke ile kafasını duvara vurup durmak daha çekici geliyor. Mecazi olarak konuşuyorum, burada vicdanım da devrede.

Pazar günü saat üçte hukuk bürosu beni aradı ve çocukları aldıklarını ve yolda olduklarını söylediler. Hayatım boyunca bu kadar ürkütücü bir mesaj almamıştım. Trajik olan şey de, haftalar önce böyle bir mesajı gülümseyerek ve heyecanla beklerdim. Daha önce dört gözle beklediğim bir buluşma, birdenbire en çok korktuğum şey haline geldi.

Çocuklara boşanma ve babalık konusunda en ufak bir şey söyleme planım yoktu. Kendimi ne kadar hazırlarsam hazırlayayım, bu konuları onlarla konuşabilecek zihin durumunda değildim. Hedefim, başka zaman normalde nasıl oluyorsa ona en yakın şekilde normal davranmaktı. Ama gerçekte buluşmanın daha farklı olacağını ve bunun üzerindeki kontrolümün çok az olduğunu biliyordum.

Avukat şirketinde stajyer olan Jesicca arabayı evin önüne sürdüğünde onları içeriden izledim ve dışarı çıktım. Arabanın yolcu tarafına yaklaşırken gülümsüyordum ama Carrie’nin oturduğu yerden bana kocaman bir gülümseme ile baktığını görür görmez ağlamaya başladım. Ama hala gülümsüyordum ve bu gülümsemeyi suratımdan atamazdınız. Sadece çocukları ve kendimi her şeyin yolunda olduğuna ikna edene kadar gülümsemeyi umuyordum. Keşke bir B planım olsaydı.

Çocukları arabadan çıkardım ve ikisini de kucaklayarak onları çok özlediğimi söyledim. Gerçekten de söylemeyi becerebildiğim tek şey buydu. Ağlamayı durduramadım. İnsanlar benden istedikleri kadar nefret edebilirler. Tanrı biliyor oldukça nefret dolu özel ya da açık mesajlar aldım ama farklı hissediyorum. Çocuklarıma en son güle güle dediğim günden farklı hissediyorum.

Sırtımda ağır bir yük var gibi hissediyorum. Alışık olduğumuz aile birimi mahvolduğu için bir gözümü kaybetmişim gibi hissediyorum. Kalbim çok kırık. Onun benim kızım olmadığını bilmek kalbimi daha da çok kırıyor. Hayatım öyle bir şeye dönüştü ki, her gün, Mia’nın ihanetinin yeni bir uç noktasını öğrenmekten başka bir kalp kırıklığı geliyor.

Geçmişte olan bağımız hatırlatılıyor ama o bağların hepsi yalan üzerine kuruluydu. Kaosun volkanik merkezinden, Mia’nın ihanetinden mümkün olduğunca uzak durmaya çalışıyorum ama sürekli olarak onun ihanetinin yeni bombaları ile sarsılıyorum. Her gün ne kadar fazla kandırıldığımı öğreniyorum.

Jesicca bir azize. Çocukları eve götürmeme yardımcı oldu ve ben de çocukların eşyalarını taşıdım. Bağajın kapağını kapatıp da eşyaları yere koyup döndükten sonra, Carrie’nin beni izleyen bakışları ile karşılaştım. Hiçbir şey söylemedi ama bir sarılmaya en çok ihtiyacı olan kişinin ben olduğumu biliyor gibi bakıyordu. Yere çömeldim ve hemen bana koşup küçük kollarını sıkı sıkı boynuma sararak bana sarıldı. Bu çocuk beni orada o kadar sarstı ki. Hiçbir çocuk anne ya da babasının o şekilde ağladığına şahit olmamalı.

Herkes, çocuklara en az zararı verecek şeyleri yapmam konusunda ısrar ediyor. Bu harika ve oldukça mantıklı ama ya her şey onlara zarar verecekse? Ya onlara zarar vermemenin bir yolu yoksa? Carrie’nin güç ve güvenlik kaynağı olarak gördüğü babasının gözleri önünde yıkılması ona zarar veriyor olmalı. Onu terk edersem ona zarar vereceğim ama onun hayatında olmam da ona zarar verecek. 6 yaşında bir çocuk, yetişkin bir erkeği teselli etmek zorunda olmamalı, özellikle de kendisinin hiçbir suçu olmayan bir konuda. O an tüm varlığımla kendimden nefret ettim.

Annesi bana yalan söyledi. Onun benim olduğumu söyledi. Ama bu küçük kız, bildiği tek şekilde beni teselli etmek için bana sarılmaya devam etti. İşte o an, bir uyanış yaşadım. O da ben de bu olayda kurbandık ve ben bir yetişkin olarak olayı çok daha düzgün bir şekilde karşılamalıydım. Carrie daha bu olayın kurbanı olduğunu bile bilmiyor.

Carrie ve ben, diğer tüm yolcuların öldüğü bir uçak kazasından kurtulan iki kişiymişiz gibi. Kurtulduk ama kurtulmamıza rağmen kaza ruhumuzda ölene kadar taşıyacağımız yaralar açacak. Birbirimize destek olmalıyız. Birbirimize ihtiyacımız var çünkü ikimiz de aynı felaketi yaşıyoruz. Tamam, felaketi çok farklı açılardan yaşıyoruz ama beraber yaşıyoruz.

Tam o anda kaybı tüm benliğimle hissediyordum ama acının tamamını üstüme alarak onu acıdan koruyordum. Bu olaya, Mia’nın kızımı benden alması olarak bakıyordum ama Mia babasını da Carrie’den aldı. Bu hikayedeki kötü insan Mia.

Şu an hissettiğim şeylerle ilgili suçluluk duymayı bırakıyorum. Babalığın el kitabı diye bir şey yok. Görünen o ki Reddit bir insan ihanete uğradığında boşanmaya kadar ne yapılması gerektiğini biliyor ve gerçekten de çok iyi tavsiyeler verebiliyor.  Ama iş kızım diye yetiştirdiğiniz çocuğun hiçbir zaman sizin kızınız olmadığını öğrendiğinizde doğru şekilde nasıl davranılır konusuna geldiğinde, buradan çıkmak gerekiyor. Bana kimse, nasıl hissetmemi ve reaksiyon göstermem gerektiğini söyleyemez. Aklıma gelen tek benzer örnek, çocukların doğum sonrası hastanede karışması  ama orada çift sorunla beraber uğraşıyor ve her ikisi de kandırılıyor. Her ikisi de, kendilerinin kanından ve etinden sandıkları çocuğun kendilerinin olmadığını öğreniyorlar. Buna benzer bir durum yaşamadığınız sürece şu an ne hissettiğimi anlamanız mümkün değil.

Kendimi toplamam yarım saatimi aldı. Jessica üçümüze de sarıldıktan sonra evden ayrıldı. Ona içinde 500 olan bir zarf verdim ve bunun benzin için olduğunu söyledim. Onun elektrikli araba kullandığını biliyordum, o da paranın benzin için olmadığını biliyordu.

Ben Carrie’yi kucağımda taşırken, Michael’de bana, dedesi ile yaptığı şeyleri gösterdi. Carrie bu arada boynuma sarılmıştı ve onun da tahta boyamada yardım ettiğini biliyordum. Standart “sana inanmıyorum Michael” rutinime girdim ve sonrasında da önce Carrie sonra da Michael ile gıdıklama seansına başladım. Carrie’nin gülüşlerinin, Michael’ı gülerken ve mutlu görmenin, aynı zamanda ne kadar harika ve kalp kırıcı olduğunu anlatamam. Çünkü bunlar darmadağın ruhuma neşe katsalar da geleceğin şu an tadını çıkardığımız şeyin çok azına sahip olduğunu biliyorum.

Carrie ve Michael benimle güreşmek için el ele vermişlerdi. Carrie bebekliğinden beridir müzik dinlemeyi seviyor ve bu nedenle müzik açtım. Doğduğu ilk haftadan beridir geçen aya kadar onunla dans ediyordum. Şapşal göründüğümü biliyorum ama umrumda değil. Ben bundan zevk alıyorum, Carrie de benim şapşal davranmamı çok seviyor.

Ubereats’ten akşam yemeklerimizi ısmarladım. Asyalı olmamamıza rağmen, Asyalı gibi yiyoruz. Michael 10 yaşında bir çocuğa göre oldukça iştahlı bir şekilde lo mien yiyebiliyor ve nedendir bilinmez, Carrie crab rangoon yemeye bayılıyor. Benim iştahım pek olmadığı için çok yemedim. İstahsızlığım son zamanlarda aldığım kiloların hakkından geliyor.

Onlarla yeniden yemek yemek çok hoşuma gitti. Bugün okulları olduğundan ikisini de banyo yaptıktan sonra giydirip yataklarına gönderdim.

Michael yatmadan önce kitap okumayı seviyor. Onu kucakladım ve ona onu sevdiğimi söyledim. Carrie’yi yatağına koyup resimlerine işaret ederek ona da kitap okudum. Gözlerimde yaşlar birikmeye başlayınca onu da alnından öptüm ve gerçek ortaya çıktıktan sonra ilk defa ona “seni seviyorum” dedim. 

Bana dünyanın en büyük götü deyin, umrumda değil. Ona seni seviyorum demek, hayatımın şu an bir mücadele alanı olduğunu itiraf etmek ve neyin gerçek neyin gerçek olmadığını bulmaya çalışmak demek. Carrie’ye olan sevgim gerçek. Artık farklı hissediyorum ama onu seviyorum.

Bu arada ben de ondan hiçbir şeyi esirgememekten, ona her şeyi verme isteğine evrildim ki bu büyük bir fark. Sanırım onun bana seni seviyorum demesini bekledim. Gerçi onun beni sevdiğini biliyorum, söylemesine gerek olmadan gösteriyor zaten.

Ama bir ara duraksadı ve sonra bana “annem seni seviyor” dedi. Ona kızmamak için çaba harcayarak ve olabilecek en tatlı şekilde, bunu bana neden söylediğini sordum. Bana annesinin bunu söylemesini istediğini söyledi. Olabildiğince tatlı bir şekilde annesinden bunu mu duyduğunu yoksa annesinin özellikle bunu söylemesini mi istediğini sordum. 

Görünen o ki yakında eski karım olacak şahıs, çocuklara neden onları ziyarete gelmediğimi ve neden onlarla beraber eve gitmediğini açıklamak zorunda kalmış. Çocuklara babasının evinin onların yeni evi olduğunu söylemiş ki aslına bakarsanız bu hoşuma gitti. Ama bu “annem seni seviyor” saçmalığının aslını öğrenmeliydim.

Ben Carrie’nin ağzından laf almaya çalışırken Michael odaya geldi ve annelerinin onlarla, eve onlarla gelememe sebebinin, benim artık annelerini sevmemem olduğunu söylediğini söyledi. Buna nasıl cevap verebilirdim ki? Aynen öyle, tüm suç benim değil mi? Birden bire annelerini sevmeyi bıraktım. Bu kadının beni suçlamasına izin vermeyecektim.

Çocuklar uyuduktan sonra sıklıkla onlara bakan bakıcıyı aradım. Birkaç saatliğine gelip gelemeyeceğini sordum. Çocuklar zaten uyuyorlardı ve gelirse ders çalışırken ekstra para kazanabilecekti. Bakıcı geldikten sonra arabaya atladım ve eski karımın anne babasının evine gittim. Önceden haber vermeyi bile önemsemedim. Kapıyı çaldım ve Mia’yı görmek istediğimi söyledim.

Sonraki bölüm: Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 4 – Aldatan kadın ile görüşme ve bedel ödetme moduna giriş

Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 2 – İhanetin ortaya döktüğü korkunç yalan

Önceki bölüm için, Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 1 – İyi çocuk benliğimin yanıp kül olduğu günler.

Ertesi gün, 3 avukat bürosu ile görüştüm. Yasal boşanmaya ne isteğim ne de ihtiyacım var. Ama yasal boşanma, malları paylaşmamızı, çocukların velayetine karar vermemizi ve onun artık kiminle ne halt yediğinin beni bağlamamasını sağlayacak.  İlk iki büro ile görüştükten sonra ikincisini sevdim. Üçüncüsü ile, çok iyi mi diye görüştüm, yoksa ikinci firmanın en iyi boşanma avukatında karar kılacaktım. Her durumda, üç en iyi avukatlık bürosunu, onun aday listesinden çıkarmış oldum ki bu benim kitabımda kazanmak demektir.

İlk önceliğim çocukların velayeti. Ama alabilsem bile tam velayet istemiyorum. Çocuklarının annelerine ihtiyacı var ama anneleri, yaptıklarından dolayı artık benim hayatımda olamaz. İkimizin de çocukları bırakıp alabileceğimiz bir aracı, onunla tek kelime etmeme gerek olmadan yaşamıma devam etmemi sağlayacak. Görünen o ki zaten onun kim olduğunu bilmiyormuşum. Bir yabancı ile neden konuşayım ki?

Yolcu gemisinden döndüğümüz zamana gelen hafta işe geri döndüm. İş yerindekilere ne aldatmadan, ne kazadan ne de yolculuğa gitmediğimizden bahsettim. Tabii ki beni kiralık araba ile görenler yeni bir araba mı aldın diye sordular. Başımdan geçenleri İnsan Kaynaklarına anlatmam gerekiyor mu bilmiyorum ama kişisel problemlerimin iş yerinde yayılmasını istemiyorum, bu utanç verici olur. Boşandığımda bunu söylemem gerekecek ama boşanma her zaman bir başarısızlık demek. Yine de çoktan batmış bir geminin çıpası olmaya niyetim yok.

Zührevi hastalıklar testi tamamen temiz geldi ama testi yaptırmak bile, her ne kadar benim bir günahım olmasa bile, bana sapık gibi hissettirdi. Sanırım Mia bu zamana kadar hastaneden çıkmıştır ama anne babası onu eve getirmeye kalkmadılar. İsteseler de bana ulaşamazlardı zira Mia’nın bitmek tükenmek bilmeyen mesajları yüzünden mesajları okumuyorum.

Boşanma kağıtlarını alır almaz ve Mia’ya tebliğ yapılır yapılmaz, hayatımın bu en büyük hatasını geride bırakabileceğim. Mia’nın yaptıkları, tüm o beraber zamanımızı çöpe attı. Şimdi bir daha olsa onunla asla olmazdım, gerçekten sadık olabilecek biriyle olurdum. Mia güvenilebilirliğini kendi eliyle çöpe attı. Sana ait biri var derken birden tamamen yalnız kalmak. Sanırım tek özlediğim şey o birinin olma hissi. Ama tabii hepsi yalandı ve ben onun için hiçbir şey ifade etmiyordum. İnsanlar güzel bir yalana sarılmak için çirkin bir gerçeği halı altına itebilirler. Ben, o insanlardan değilim.

Karımın ne kadar süredir ve kaç kişiyle aldatmış olduğunu sorup duruyorlar. Bu bilgilere henüz sahip değilim. Ama bunu bilmek de istemiyorum zira aldattıktan sonra kaç kişi, ne kadar süre fark etmiyor. Hayat boyu korumaya yemin ettiğin bir yeminin varken bunu başkalarının yok etmesine izin veriyorsan, sen kötü bir insansın.

Tanrıdan dilerdim ki keşke onunla hiç karşılaşmasaydım. Bana bir hayat verip sonra onu bana sormadan benden tamamen aldı ve buna hiç hakkı yok. Bana ihanet etmeden önce olduğum erkek artık yok. O zaten hiç olmamış ve hayatım enkaz halinde.

Yorum: Kimse senin şu an yaşadığın acıyı deneyimlemek istemez. Bu acı çok güçlü ama şu an hem kendin hem de çocukların için güçlü olmalısın. Eğer zamana ihtiyacın varsa bu zamanı kendine ver. Ama onun ailesine her şeyi anlat ve ona bakma işini ailesine bırak. Sonra hukuki olarak evliliğinden kalan her şeyi bitirmek için bir avukata başvur. Sonra da ilk işin hem kendin hem de çocuklar için terapi ayarlamak olsun. Bu, gelmekte olan boşanma sürecini aşmanızda size yardımcı olacaktır. Finansal durumunu emniyete almaya ve destek için seni sevenlere ulaşmaya da başla. Zamanın tüm yaraları iyileştireceğini unutma. Güçlü kal arkadaşım.

Bu aldığım en iyi tavsiyeydi. İlk terapi seansı Perşembe günü olacak. Bu seansta, çocuklar için terapiyi da ayarlayacağım.2 avukatla konuşmuştum, değişik bir perspektif için bir avukatla daha konuşup karar vereceğim.

Mia ile evlenmeden önce edindiğim bir miras sayesinde finansal olarak güçlü durumdayım. Bu varlığın tek kuruşunun bile Mia tarafından alınamayacağını bilmek beni mutlu ediyor.

Çocuklarıma olan karşılıksız sevgim, bu zor zamanlarda beni ayakta tutan şey. Varlıkları bana hem güç veriyor hem de şu dünyada yalnız olmadığımı hatırlatıyor. Hayatımın bu hale geleceğini asla tahmin edemezdim ve bir haftadır bu gerçekliğe adapte olmaya çalışıyorum. Bu süre boyunca kendimi acımasızca gözden geçirdim ve acaba karımı kendimden uzağa itmek için bir şey yaptım mı diye sürekli analiz ettim. Ama herhangi bir şey bulamadım. Bana olan hıncının, geçen sene arabasını temizlerken sevdiği kokuyu eklemeyi unutmam gibi oldukça basit şeyler yüzünden olup olmadığını bile düşündüm.

Kendimi bir sebep olmadan suçlayan biri değilim. Ama karımın davranışları o kadar acımasız ve beklenmedik ki, bütün bu süreç beni oldukça yıprattı. Öyle ki bir kadınla buluşma fikri bile tamamen tiksinti veriyor. Birine güvenme kabiliyetini tamamen kaybettim gibi geliyor. Ama terapinin bana ve çocuklarıma, bu süreci atlatmamıza faydası dokunacağını umuyorum.

***

Nereden başlayacağımı ve ne söyleyeceğimi bilmiyorum. İlk söyleyeceğim, iyi bir avukatlık bürosundan, oldukça yetkin bir avukat bulduğum olacak. Bu büronun benim yaşadığım yerde harika bir itibarı var, özellikle de erkekleri boşanmada temsil etme alanında. Avukatım, bu davayı takımından başka birine vermek yerine bizzat kendi üzerine aldı. Tüm firma bana büyük bir destek ve sempati gösterdi. Tek dertlerinin, kazanacakları para olmadığını görebiliyorum.

Avukatım Nadia, benim iyi durumda olmam için elinden gelen her türlü yardımı sağlıyor. Benim davamı aldıktan hemen sonra, formalite formları doldurduk, ona banka hesaplarım ve ikimizin geliri ile ilgili kaba miktarlar verdim. Ona kazadan ve kaza öncesinde olanlardan bahsettiğimde, hemen zührevi hastalıklar testi almamı önerdi ama ona bunu zaten yaptığımı söyledim. Sonra da bana, Mia’nın ihanetinin kanıtlarını toplayıp toplamadığımı sordu. Ona ihaneti keşfettiğimde, doğru dürüst düşünemediğimi söylediğimde de hemen bir özel dedektifi aradı ve ertesi gün için bir randevu ayarladı. Kusura bağlı boşanmanın geçerli olduğu bir eyalette olduğumuzdan, davanın benim lehime gitmesi için, ihaneti ispatlamamız çok önemli.

Bunların yanında, Nadia’nın takımından biri, benimle Mia’nın babası arasındaki iletişimi sağlamak için atandı. Böylece çocukların alınıp bırakılmasını koordine edebileceğiz. Yakında eski kayın babam olacak adamı, eski karımın çocukları önümüzdeki hafta sonu alabileceği konusunda bilgilendirdim.

Nadia benim ve çocukların terapi alması konusunu da açtı. Terapiye başladığımı, çocukların da gelecek hafta başlayacağını söyledim. Şu an çocukların bir şeyden haberi olmadığı için, bu konuyu bekletiyordum. Nadia ihtiyacım olursa birkaç terapist bildiğini söyledi.

Nadia’nın benim durumun konusundaki gerçek empatisinin, beni rahatlattığını söyleyebilirim. Avukatları normalde sevmem ama ruh taşıyan bir tanesini bulmuşa benziyorum.

Nadia bana bir sonraki buluşmamızda tamamlamam için bir liste verdi ki bunlar burada aldığım tavsiyelere de paralel şeyler. Bu nedenle benden DNA testi almamı istediğinde, bu bana garip gelmedi zira bunun standart prosedürün bir parçası olduğunu anlamıştım. Akşam eve vardığımda çocukların yanak içinden sürüntü aldım ve benimkiyle beraber zarfa koydum ve sabah postaya verdim.

Ertesi Cuma çocukları dedelerine bıraktıktan sonra öğle yemeğinden dönerken, DNA testi sonuçları ile ilgili bir mail uyarısı aldım. Emailleri arabada, bilgisayarımda açmaya karar verdim. İlk mailin linkine kaygılı bir şekilde bastım ve oğlum Michael’in benim biyolojik çocuğum olduğunu gördüm. İkinci linke de bastım ve sonuçları okudum. Tekrar okudum. Ve tekrar okudum. Dilimi yutmuştum ve gördüklerime inanamaz bir şekilde başımı sallayıp duruyordum. Kızım Carrie benim biyolojik çocuğum değildi.

Acımın nasıl büyük olduğunu anlatamam. Sanki bir parçamı koparmışlar gibi acı çekiyordum. Gerçekten de ruhumdan kocaman bir parça koparmışlar gibi hissediyordum. O kadar acı içerisinde, kimi arayacağımı bilemedim. Orada öyle oturup ağlarken, bir yandan da bu kabustan uyanmak için yalvarıp durdum.

Sonuçların ekran görüntüsünü aldıktan sonra Nadia’ya gönderdim. Nadia 20 dakika içinde beni aradı ve işyeri adresimi istedi. Adresi zar zor verdim ve Nadia yanıma birini göndereceğini söyledi. Daha fazla dayanamadım ve arabanın kapısını açıp sokağa kustum. Kusmam bittiğinde avukat asistanı gelip beni aldı ve Nadia da toplantısı biter bitmez yanıma geldi.

Bana söylediği ilk şey, bu testlerin bazen yanlış sonuçlar verdiği oldu. Tamamen haklı olan tüm bu öfkeme rağmen, yerel bir laboratuvarda Carrie için bir test daha yaptırmamı önerdi.

Olanlara inanamıyordum. Mia’yı beni aldatırken yakalamama rağmen, DNA testini tamamen formalite olarak görüyordum. Karımın başkasının çocuğunu doğurmasını bırak, bana ihanet edeceğini bile aklımın ucundan geçirmemiştim. Ben kiminle evlenmişim böyle?

Henüz elimde kesin delil yokken Mia’ya hesap soramazdım ama kesin delil eğer şüphelerimizi kanıtlarsa, onunla konuşmak bile aklımın almadığı bir şey haline geliyordu. Avukatlık bürosundakilerden biri, tansiyonum yüksek mi diye ölçüm yaptı. Biraz yüksekti ama ben bir panik atak geçirmek üzere olduğumu hissediyordum. Ama bir yandan da şok nedeniyle duyarsızlaşmıştım.

Küçük kızımın o andan sonra artık benim biyolojik olarak kızım olmayacağı fikri ile mücadele ediyordum. Çocukların anneleri ile olmasına şükrediyordum. Bir yandan da test sonuçlarından tamamen şüphe duymaya başladım. Belki oğlum benim oğlum değildi ama kızım benim kızımdı? 

Neyin ne olduğunu öğrenmek için 2 gün daha beklemek istemediğimizden, bir bahane ile Carrie’yi annesinden birkaç saatliğine aldık ve steril bir laboratuvarda testi tekrarladık. Bir yanlış yoktu. Carrie benim kızım değildi. Sonuç geldiğinde Carrie çoktan annesindeydi ama ikinci test sonuçları beni daha beter vurdu. Carrie’nin, test sonuçlarıyla nasıl darmadağın olduğumu görmemesi iyi oldu. Sonuçları avukatıma gönderdim. Hemen beni aradı ve bu çok zor zamanlarda aileme sığınmamı tavsiye etti.

Tamamen duygularıma boğulmuş bir şekilde, yol boyu ağlayarak babamın evine gittim. Annem beni gördüğünde, bir şeylerin çok kötü olduğunu hemen anlamıştı ama ben konuşamayacak kadar ağlamaya boğulmuştum. Sonunda ona, Carrie’nin benim kızım olmadığını söylemeyi başardım. “Ne?” diyebildi ama ne dediğimi anlamıştı. Zaten benim bunu tekrar edecek gücüm yoktu. Benim hüngür hüngür ağladığım, annemin ise orada öylece bakakaldığı bir sessizlikten sonra annem babamı aradı ve hemen eve gelmesini söyledi. Eve gelirken hız yapıp kendini tehlikeye atma ama sana berbat haberlerim var dedi.

Babamın eve gelmesi 20 dakikayı buldu. Bundan sonraki saatler, birbirimizi teselli etmeye çalışmamızla geçti ama hiçbirimiz teselli edilecek durumda değildik. Bana Michael’i sordular ve onlara Michael’in benim çocuğum olduğu kesin dedim. Önce rahatladılar ve sonra sadece bir torun kaybettikleri için rahatladıkları için suçluluk duydular. 

Bundan sonra ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Ama tek bildiğim, Carrie’nin ihtiyacı olan vey istediği hiçbir şeyden mahrum kalmamasını sağlayacak olduğumdu. İştirak nafakası olmasa da, onu ortada bırakmayacaktım.

Kendi acım altında ezilirken, Carrie için daha çok üzülmeye engel olamıyordum. Bu durumda tamamen masumdu. Onun velayetini istediğimden emin değildim ya da bunun mümkün olup olmadığından. Aynı zamanda Mia’nın bunu bilip bilmediğini ya da bundan şüphelenip şüphelenmediğini de merak ediyordum. Bir anda birçok cevaba ihtiyacım olduğunu farkettim.

***

 Pazartesi günü, iş çıkışı Nadia ile buluştum. Mia’yı takip eden özel dedektif ile buluştuğunu söyledi. Kazadan sonra Mia evden hiç çıkmadığı için, ihaneti ile ilgili yeni bir kanıt yoktu. Ama özel dedektif, Mia’nın eski cep telefonundaki hemen her uygulamaya erişmeyi başarmıştı. Bu sayede de birçok erkek ile, her yargıcı ikna edecek kadar çok çıplak fotoğraf paylaşımı, uygunsuz mesajlar ve ihanet itiraflarına ulaşmıştı. Dedektif bana fotoğraf ve mesajları görmek isteyip istemediğimi sordu ama ben görmek istemedim. Ama ertesi gün, Nadia ile Mia’nın karşısına çıkıp Carrie’yi tartışmayı planlıyorduk. Nadia eğer Mia’yı ikna edebilirsek bunu kendi ofisinde yapmayı istiyordu. Nadia benim önümde Mia’nın annesini aradı. Hastaneden ayrıldıktan sonra Mia’nın sesini ilk defa duymuştum.

Nadia direkt kendisi ile konuşmamız gereken bir şeyler olduğunu söyleyip Mia’yı ofisine çağırdı. Mia’nın bunun için istekli olması beni şaşırttı. Nadia Mia’nın avukatı olup olmadığını sordu ama Mia’nın avukatı yoktu. Buna rağmen ertesi gün gelip konuşmak için çok istekliydi.

Ertesi gün işte ağlamadan çalışmam büyük bir çaba gerektirdi. İçimde fırtınalar koparken, dışardan olabildiğince normal görünmeye çalıştım. Zar zor öğle yemeği yedikten sonra, saat 3 gibi avukatlık bürosuna doğru yola çıktım. Ondan önce varıp oturmak ve onunla girişte karşılaşmaktan ve bana yaklaşmaya çalışmasından kaçınmak istiyordum. Beklerken mükemmel ailemizin, hiçbir zaman var olmadığını bildiğim ailenin  fotoğraflarına baktım.

Mia alçıları olduğu için yardım olmadan yürüyemiyordu. Alçılar sayesinde istenmeyen sarılma çabaları olmayacaktı. Bir an sempati toplamak için rol mü yapıyor diye düşündüm ama kazada ciddi yaralanmıştı. Bir an önce oturması ve konuşmanın başlaması için sabırsızlıkla bekliyordum.

Herkes oturduktan ve sular istendikten sonra avukatım Mia’ya, konuşmanın kaydedilmesinde bir problem olup olmadığını sorarak başladı. Mia bunu kabul etti ve kayıt başlar başlamaz, yakında eski karım olacak kadın, benden özür dilemeye çalıştı. Onu sert bir şekilde durdurdum ve dümdüz beni kaç erkekle aldattığını ve beni aldatmaya ne zaman başladığını sordum. 

Dedektifin bulduğu bilgiler, benim onu beraber bastığım adamın ilk olmadığını açıkça gösteriyordu ama Mia’nın bu bilgilere sahip olduğumuzdan haberi yoktu. Bu nedenle, yaptıklarının ne kadar kötü olduğunu saklamaya çalışarak, sadece o adam olduğunu “itiraf” etti. Ona tekrar, oğlumuz doğduğundan beri beni kaç erkekle aldattığını sordum. Bu spesifik zaman dilimi onu duraksattı ama yine sadece bir adam olduğunu söyledi. Sanırım bu aşamada bunun hala bir oyun olduğunu sanıyordu. Sinir katsayımın hızla arttığını hissedebiliyordum. Nadia, elini omzuma koyarak beni rahatlatmaya çalıştı. Sonra da Mia’ya benim iyi bir baba olup olmadığımı sordu. Mia beni hemen göklere çıkardı ve Tanrı’dan çocukları için daha iyi bir baba dileyemeyeceğini söyledi. “Çocuklarım” dediği için bir an masayı üstüne devirmek istedim.

Nadia, çocuğunun diğer babasının da iyi bir baba olup olmayacağını sordu. Mia, “ne diyorsunuz siz?” diye sorarken de, ona Carrie’nin DNA test sonuçlarını uzattı.  Mia’nın ihaneti ile hayatımın darmadağın olmasının tiksintisine rağmen, test sonuçlarına bakarken Mia’nın yüzünü görmek istiyordum. Benim Carrie’nin babası olmadığımı öğrenmenin şoku yüzünden bariz bir şekilde okunuyordu. Utanmadan benim hala Carrie’nin babası olduğumu iddia etmeye çalıştı ama ben sözünü kesip, Carrie’nin babasının kim olduğunu söylemesini istedim. Başını eğip utanç belirtileri gösterdiğini görünce, birini koruduğunu düşündüm.

Mia, Carrie’nin babasının kim olduğunu bilmediğini söylediğinde, gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. Mia da ağlamaya başladı ve açıklama yapıp yapamayacağını sordu. Bana Michael’in doğumundan sonra postpartum depresyon geçirdiği dönemi hatırlattı.Empati gösterip durumu hatırlamaya çalıştım. O zaman ona destek olmak için nasıl çabaladığımı, kendisine zaman ayırabilsin diye, her uygun zamanımı tamamen oğlumuza bakmak için harcadığımı hatırladım. Bu dönemde o kadar büyük bir depresyon yaşıyordu ki, yataktan bile çıkmıyordu. Üçümüze de ben bakıyordum ama ailemiz için bunu yapmaktan büyük bir zevk alıyordum. Bu sorunu aşmanın, ilişkimizi güçlendirdiğine inandığımı hatırlıyorum. Ama görünen o ki, durum bu değilmiş.

Arkadaşı Rebecca’yı suçlamadı ama Rebecca onu birkaç gece dışarı çıkıp içmeye davet ettiğinde, aslında büyük bir rahatlama hissetmiştim. Rebecca uzun yıllardır en iyi arkadaşı idi ama hamilelik sırasında biraz kopmuşlardı. Mia’ya göre ikinci kez içmeye çıktıkları gece, içkiyi fazla kaçırmış ve bir erkeğin ona fazlaca yaklaşıp dokunmasına izin vermiş. Bu sebeple aylarca kendisini suçlu hissetmiş ama sonra da istediği herhangi biriyle birlikte olma özgürlüğüne sahip olmadığı için öfke duymaya başlamış.

Mia sonra, Rebecca ile gece içmeye çıktıklarında, kaza gecesine kadar, birden fazla erkekle seks yaptığını itiraf etti. Daha önce eve dönmediği ya da eve geç bile dönmediğini ve bu erkeklerin hiçbirine karşı duygu hissetmek gibi bir niyeti olmadığını söyledi. Her zaman korunmuş ve aynı adamla 3 kereden fazla yatmamış.Tek istediği, onun deyimiyle, sadece seksmiş.

Bu itirafları ile yakında eski karım olacak kadının, aşırı derecede sadakatsiz bir eş olduğunu fark etmem beni şaşkına çevirdi. Hayatım bir reality show programına dönmüş gibi hissettim!

Ona bağırıp çağırmak istedim ama kafam sürekli olarak kaç tane erkekle yatmış olduğunu hesaplamaya çalışmakla meşguldü. Nadia Mia’ya, Carrie’nin babasının kim olabileceği hakkında bir fikri olup olmadığını sordu. Mia, bu zamana kadar Carrie’nin benim çocuğum olduğunu sandığını söyledi. Nadia bir şeylerin ters gittiğinin bariz olduğunu, belki bir prezervatif yırtılması gibi bir şey olduğunu söyledi. Mia’da bunun birkaç erkekle birkaç kez olduğunu itiraf etti.

Bunu duyduğumda kendimi kaybettim. Karşımdaki kadının kimliğini sorguladım. Karşımdaki, korkunç gerçekleri, sanki tuzluğu uzatır mısın der gibi bir havayla itiraf eden bir yabancıydı. Ona benden tiksinmeye ne zaman başladığını sordum. Böyle bir ihaneti hak edecek ne yaptığımı açıklamasını talep ettim. Böyle bir şeyi, kendi kızına nasıl yapabildiğini söyledim. Öfke nöbetim sırasında tüm ihanet duygularımı üstüne kustum ve o da tüm suçlamaların gerçek olduğunu bilerek orada öylece durdu.

Bu itiraftan ve benim duygularımı atmamdan sonra boşanma artık kesindi. Eskiden evlilik olan şey artık bir çorak araziydi.  Kalan tek şey, yıkımın hesabını yapmaktı. Ben bir eş ve bir kız çocuğu kaybetmiştim. Bu 2 eder. Bir eş bir koca kaybetmişti. Etti 3. Bir kız çocuğu babasını kaybetti ve bir oğlan çocuğu için kız kardeşi artık üvey kardeşti. Büyükanne ve büyükbabalar da etkilenmişlerdi.

Mia 2 aileyi mahvetmişti. Kendi anne ve babası, bu yaptıkları yüzünden ondan tiksineceklerdi. Onlara tüm delilleri göstereceğime yemin ederim.

Mia buluşma uygulamalarından erkeklerle tanıştığını ve kız kıza gece dışarı çıkmaları bu erkeklerle seks yapmak için fırsat olarak kullandığını itiraf etti. Beni kırma amacının olmadığını ve Carrie’nin benim kızım olmadığını bilmediğini iddia etti.

Ona inanıyorum zira benim de en ufak bir şüphem yoktu ama DNA testi yalan söylemez. Ona neden benimle boşanmadığını sordum ve hiç duraksamadan, benim sağladığım güvenliği bırakmak istemediğini itiraf etti. Bütün görüşme boyunca ağladı ama benim ona karşı hissettiğim tek şey küçümseme oldu. Kendimi kullanılmış, aşağılanmış ve iğdiş edilmiş hissettim. Yenilmiş hissettim.

Bir avukat olmadan bizimle görüşmeyi kabul etmesinin sebebi, küçük bir 401K hariç hiçbir şeye sahip olmaması ve tüm varlığımızın bana ait olması diye şüphelendim. 

14 yaşındayken, dedemin varlıkları bana miras kaldı. Biyolojik annem ben iki yaşındayken çok hızlı yayılan bir kanser yüzünden ölmüştü. Babam ben 4 yaşındayken, annem saydığım kadınla evlenmiştim. Onun biyolojik annem olmadığını biliyordum. Kendi çocuğu olmuyordu ve beni kendi oğlu gibi yetiştirdi. Biyolojik annemin mirası bana kaldı ama bu mirasa 21 yaşına kadar ulaşamadım. Çok çalıştım ama aslında yaşamımı sürdürmek için çalışmaya ihtiyacım yoktu. 

Boşanmada finansal olarak Mia’ya karşı elim çok güçlüydü. Şu an çalışamaz durumda olsa da bir işi var. Bir yanım onu cezalandırmak istiyor, diğer yanım ise onu bir daha hiç görmemek ve bilmemek istiyor. Görünüşe göre buluşmada ağır derecede ilaç almıştı. Belki de duyarsız duruşu bu nedenleydi ama sözleri, ben tüm o senaryoları kafamda canlandırırken, beni derinden yaralıyordu.

Ona utanç hissedip hissetmediğini sordum. Utanç duyduğunu iddia etti. Carrie’nin gerçek babasının kim olduğunu nasıl bulacağımızı sordum. “Ben onun babası kim biliyorum zaten” diye saçmalamaya kalktı ama ruh halim, baba olmanın ne demek olduğu konusunda felsefi bir tartışmaya girecek durumda değildi. Carrie’nin biyolojik babası bir kızı olduğunu bilmeyi hak ediyordu. Carrie de sağlık nedenleriyle ailesini bilmeyi hak ediyordu. Dedektifin bulduğu kanıtlar, Carrie’nin doğumundan öncesine ulaşmıyordu.

Mia’ya, bu adamlara ulaşıp ulaşamayacağımı sordum. Cüretkar bir şekilde, bu adamları bir daha görmemek için numaralarını sildiğini söyledi. Böyle çarpık bir mantığı nasıl gözden kaçırdığımı anlamam beni sarstı. Kendisini hamile bırakan ya da hastalık veren adamın numarasını tutması gerektiğini söyledim.

Carrie’nin doğum belgesinden ismimin silinmesini istiyorum. DNA testi, Carrie’nin benim kızım olmadığını kanıtladı. Ona 18 yaşını geçtiğinde bile, kendi isteğime göre finansal destek vereceğim. Oğlum için ise, aslına bakarsanız ne yapacağımı bilmiyorum. DNA testinden önce eski karıma ayda bir haftasonu ya da belli tatillerde velayet vermeyi planlıyordum. Artık Carrie’nin benim biyolojik çocuğum olmadığını bildiğimden, onun velayetini almanın doğru olmadığını hissediyorum. Michael onun kardeşi, üvey kardeşi, olduğu için onları ayırmak da istemiyorum. İkisinin de acı çekmesini istemiyorum. Ama test sonuçları geldiğinden beridir Carrie’yi görmedim ve onun benim ağlama krizine girmemi görmesine izin veremem. Bu olursa terapi masrafları nasıl yüksek olacak tahmin bile edemiyorum. Terapi masraflarını ödemem gerekecek zira babası bunu karşılayacak finansal güce sahip mi bilmiyoruz bile. Sadece benim kendi terapi masrafım, bir psikoloğa deniz kenarı ev alacak kadar yüksek olacak. 

Bu görüşmeden sonra eve giderken bir yanım bütün bunları bitirmek istiyordu. Ben hariç herkes için en iyi çözüm, DNA testi sonuçları yokmuş gibi davranmak gibi görünüyordu. Eski karım bir yandan dedemden kalan parayı harcarken bir yandan istediği haltı yiyecekti ama çocukların da boşanma gibi şeylerle uğraşmasına gerek kalmıyordu. Ama eve vardığımda, zikerim böyle şeyi dedim.

Nadia boşanma kağıtlarını ve benim Carrie’nin babası olmadığımı ibraz eden dökümanları hazırlıyor.  Bu, süreci tabii ki çok uzatacak. Ama benim olmayan bir çocukla iletişimde olmamı ya da ona para vermemi zorlayacak hiçbir yasal zorlama istemiyorum. Avukatım ve ekibi, çocuğun babasını nasıl bulacaklarını araştırıyorlar. Birçok soy ağacı sitesi, potansiyel akrabaları bulabiliyor. İlk deneyeceğimiz yol bu.

Bu adamı bulsak bile çocuğu kabul etmeyebilir ya da büyük bir stres yaşayabilir. Ama yaşayacakları, benim bir kız çocuğu kaybederken yaşadığım terörün yanından bile geçemez. Kızımı sonsuza kadar kaybettiğimi hissettim zira aslında hiçbir zaman kızım olmamıştı.

Şu an her şey o kadar berbat ki. Her Gün büyük bir kaosun olması artık günlük rutinimiz oldu. Çocuklar eve Pazar günü gelecekler. Daha önce onları görmek istemediğim hiç olmamıştı ama kaçınamayacağım şeyler olacağını biliyorum. Carrie beni gördüğünde baba diye boynuma sarılacak ve buna nasıl hazırlanacağımı bilmiyorum. Nasıl tepki vereceğime bile emin değilim. Ona sarılacak mıyım? Onun hiçbir zaman babası olmadığımı bilerek, bebek gibi ağlayacak mıyım? Ona aradığı kişinin ben olmadığımı söyleyecek miyim? Ona karşı asla kaba olamam, asla. Böyle bir yapım yok. Ama kalbim çok kırık. Bunun acısını çıkarabileceğim kimse yok. Mia bile. Zira yapabileceğim en korkunç şey bile onun ihaneti ile boy ölçüşemez. Beni kullandı ve tükürüp attı. Mia, cehennemde yanmayı hak ediyor. Önüne gelenle yatması beni ve eskiden sevdiğim her şeyi mahvetti.

Tabii ki Mia’yı boşayacağım. Nadia ve ekibi, bu boşanmanın, gelmiş geçmiş en orantısız mal paylaşımı boşanması olmasını garantileyecekler.  Ama ne olursa olsun, Mia zaten kazanmış gibi hissediyorum. Bana karşı kullanmaya çalışacağı bir oğlum var. Bazı insanlar gerçekten korkunçlar. Parazit gibiler. Böyle bir insanla çocuk yapmak gibi aptalca bir hata yaptım. Şu an tek bildiğim, tek aptalın ben olmadığım.

Yorum: Adamım, yaşadığın trajediye söyleyebileceğim tek bir kelime bile yok! Bu, her erkeğin deliler gibi korktuğu kabusun ta kendisi. Kendine çok iyi bak ve yapabileceğinin en iyisini yap. 

Aldatan kadının sapkın sırları – Bölüm 3 – Çocuklarla ilk karşılaşma ile devam edecek.

Genç yaşta planlamadan ve evlenmeden baba olmak

Bu podcast değişik bir yayın oldu. Bir izleyicimiz ile şu an içinde bulunduğu ve pek de sık rastlanmayan ama eğer dikkat etmezseniz sizin de kendinizi içinde bulabileceğiniz bir durumu konuştuk.

İzleyici kısa bir süre birlikte olduğu kızın hamile kalması ve çocuğu doğurma kararı vermesi üzerine henüz üniversite öğrencisiyken, planlamadan ve evlenmeden baba olmuş. İşi karıştıran şeylerden biri de kızın yurt dışında olması. Biz de bu yayında izleyicinin geçirdiği süreci, babalığı ve çocuğunu kabul ediş sürecini ve bundan sonra neler yapabileceğini konuştuk.

Konuyla ilgili doğum kontrol hapı yazısına da bakmanızı tavsiye ederim.

Yayının Youtube videosu aşağıda. Youtube’da izlerseniz, kanalımızın fazla sayıda insana ulaşması için beğenirseniz videoyu beğenmeyi, kanalı izlemeye almayı ve çan işareti ile uyarıları açmayı unutmayın. Tabii daha da iyisi, bir sorunuz ve yorumunuz olursa video altına yorum bırakmayı unutmayın.

Bu içeriğe Spotify ve Odysee kanalımızdan da ulaşabilirsiniz.

Böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum

Dünya bu kadar problemliyken insanlar, özellikle de dar gelirliler neden çocuk yaparlar diye sormuş bir arkadaş. Rasyonel bir nedeni var mı?

Şimdi burada birkaç soru var. Birincisi, “dünya bu kadar problemli iken insanlar neden çocuk yaparlar?” Dünyanın bu kadar problemli olmadığı bir zaman var mıydı ki? Yoktu ama dünyanın bundan kat be kat problemli olduğu zamanlar çoktu. Dünyayı bir ütopyayla karşılaştırırsanız (ki bu çıtkırıldım fikirlerin çıkış noktası o tip ütopyalı ve izin verildiğinde de dünyanın en korkunç distopyalarını yaratan fikir akımları) evet dünya çok problemli ama tarihi ile karşılaştırırsanız dünyanın en rahat çağında yaşıyorsunuz.

Bu lafı her duyduğumda aklıma Budist rahibe Tenzin Palmo’nun ünlü sözü gelir:

“Evet zaman kötü ama burası Samsara. Zaman ne zaman iyiydi ki?”

İnsanlar veba dünya nüfusunu kırarken, insanlar gümbür gümbür 2. Dünya Savaşına giderken, yarın nükleer savaş olup da kıyamet kopma ihtimali varken, kıtlıktan milyonlar ölürken çocuk yapmışlar. Siz problem görmemişsiniz.

İnsanların bireysel nedenleri olabilir ama genellikle gelecekten ümidi kesen insanlar çocuk yapmazlar, bu ümide sahip olan insanlar çocuk yaparlar. Birey olarak motivasyonunuz farklı görünebilir ama benim genelde gözlemlediğim bu. Gelecekten ümidi kesmiş, hayatın karmaşıklığıyla başa çıkamayan, yaşamaktan korkan insanlar bu tür düşüncelere sarılıyorlar.

Bir de şu an bu tür söylemler radikal çevreciler ve radikal feministler gibi antinatalist (üreme karşıtı) akımlar çok yaygın ve bu tür düşünceler özellikle entellektüel kesime çok yayıldı. Radikal çevreciler hızlı bir şekilde, insanlar olmasa dünya daha iyi bir yer olur, insanların sayısı azaltılmalı, dünyaya çocuk getiren çevre düşmanı, vs. Aslına bakarsanız ben radikal çevrecileri özellikle de insan düşmanı olanlarını, her karmaşa devrinde ortaya çıkan “kıyamet yakın” temalı tarikatlara benzetiyorum.  Bunların “böyle bir dünyaya çocuk mu getirilir?” fikri, onlardan etkilenmeye yatkın sol kesime yayılmaya başladı ve hızlı bir şekilde demografik olarak yok olmalarına neden oluyor. Bu iyi bir şey değil.

İkinci ve asıl soru, “dar gelirliler neden çocuk yapıyor sorusu”. Soru sanırım yanlış sorulmuş yoksa bu kibirli soruya cevap “neden yapmasınlar ki?” olur. Çocuk yapmak seçkin bir zümreye ait bir ayrıcalık mı yani? Sanırım asıl soru, “fakirler neden çok çocuk yaparlar?”.

Şimdi insanın evrimsel yazılımında, hayat zorlaşıp türün devamlılığı tehlikeye girdiğinde daha çok çocuk yapma eğilimi var. Bunu makro ölçekte görebiliyorsunuz. Ülkeler refaha ulaştıkça çocuk yapma oranları düşüyor. Ülkeler fakirleştikçe, çocuk oranları artıyor. Ya da daha doğrusu 5 yaş altı çocuk ölümleri azaldıkça, insanlar daha az çocuk yapıyorlar. Bill Gates’in sonradan bağlamından saptırılan ve bazı aşı karşıtlarının “aşı ile çocuklarımızı öldürecek” imasıyla pazarladığı bir ropörtajı var: “Aşılama ile nüfusu azaltabiliriz”. Aslında ropörtajın tamamını okursanız dediği şey şu: “Bir toplumda aşı ile 5 yaş altı ölümler azaltıldığı zaman, insanlar daha az çocuk yapıyorlar”.

Bu dürtü rahat evlerinde, henüz hayata atılmamış insanların anlayabileceği bir şey değil ama orada var. İnsanlığın 70 bin yıl önce 5,000 – 7,000 arasında bir nüfusa düşebildiği zamanlardan 1950’lere kadar uzun sürede gelişmiş ve 100 senelik bolluk dönemiyle ortadan kalkacak bir durum değil. Neden? Çoğunuz dünya bundan sonra bolluk içinde devam eder sanıyorsunuz ama devran birden dönebilir.

***

En son yayında biri kadınların çocuk yapıp kendilerini gerçekleştirmelerine bencilce demiş. Ben o ara yayından düştüğüm için soruyu da duyamadım, cevap da veremedim.

Çocuk yapmak ve yetiştirmek yüktür, bencilliktir, bu dünyaya çocuk mu getirilir gibi argümanları çok duyuyorum. Hiçbiriniz çocuk yapmak zorunda değilsiniz ama çocuk yapmaya bencil demeniz saçma. Hayatınızda çocuk yetiştirmemişsiniz bu belli ve yetiştirmenin ne kadar fedakarlık istediğinden de haberiniz yok. Tabii ki çocuğun hayatınıza kattıklarından hiç haberiniz yok.

Bir kadının anne olmak istemesi, anne olarak kendini gerçekleştirmek istemesi feministlerin en çok saldırdıkları şeylerden biri ve bizim camiadan birilerinin çıkıp buna paralel şeyler savunması bana çok absürt geliyor. Bir kadının ve adamın gelecek nesilleri yetiştirmesi az buz bir iş değil. Çok değerli bir şey.

Tabii genelde ortaya atılan argüman, çocuk yerine çok daha “ulvi” bir şeyler yapsak daha iyi olmaz mı? Ben bunu diyen adamları çok görüp sonra ne olduğunu da izlemiş yaştayım ve ne olduğunu size söyleyeyim. Bu adamların referans verdikleri bekar erkekler binde birdir. Kendileri genellikle sonraki 10 – 15 senede hiçbir şey yapmıyorlar zira çocuk “istemeyen” tarafları tembellikleri ve zaten başka bir şey de yapamıyorlar.

Çocuk yapmayan tembeldir demiyorum ama bunu “bencillik”, “bu dünyaya çocuk mu getirilir abey”, vs. gibi laflarla rasyonelleştirenlerin çoğunun derdi başka. Gerçekten bir şeyler yapmak için çocuk yapma şanslarını feda eden adamlar genellikle bir fedakarlık yaptıklarının farkında oluyorlar.

Tekrar edeyim, çocuk yapmak istemeyenlere sözüm yok ama çocuk yapmama bahanesi olarak çocuk yapmayı aşağı görmeye çalışanların motivasyonları bana hep şüpheli gelmiştir.

Yeşim

Şimdi yayında olmayan erkekadam.com sitesinde Boşanan Adam‘ın güzel bir yazısını daha buraya ve 2021’e ışınlayalım.

Mutfakta tek başınaydım, Yeşim de içerde televizyon seyrediyordu. Bezelyeleri tencereye döktüm, üzerine kavrulmuş kıymayı ve salçayı koydum. Tamam! Yeşim’in en sevdiği yemek hazırdı. Artık biraz da kendi yiyeceğime bakabilirdim. Fırına süreceğim ekmeklerin üzerine bol miktarda kaşar, sucuk ve pastırma koyarak harika bir şeyler oluşturuyordum… Ya da en azından bana öyle geliyordu.

Her boşanan erkek bir anda bütün dünyanın kapılarının başka kadınların bacaklarının arasından açılıvereceği inancına kapılır. Uf Anam! Uf!.. Ne biçim çapkınlıklar yapılacak, ne biçim maceralar yaşanacaktır… Kişiye göre değişmekle birlikte, boşanmış adamın hayatı evliykenkinden hep daha hareketli ve çok daha sürprizlerle dolu geçer… Tabii sürprizin her zaman iyi bir anlama gelmediğini öğrenmesi de fazla zaman almaz.

O anda kızımın yemeği pişerken hayal ettiğim Boşanan Adamlık’tan oldukca uzakta, ama istediğim “babalığa” yakın sayılacak bir yerlerdeydim. Açıkcası halimden fazla şikayetçi değildim.

Boşanan Adam’lar içlerindeki başka kadınları tanıma dürtüleriyle babalık iç güdüleri arasında sıkışıp kalırlar. Hatta çocukların accayip üzüleceğine inandıkları için yaşamlarını katolik papazlar kadar “masum” geçirdikleri hissine vermeye gayret edenler bile çıkar… “Bak Yeşim, bu Leyla. Benim sevgilim.”

Gözlerini meraktan iri iri açmış beş yaşındaki küçük kız karşısındaki kadına ilgiyle bakıyordu.

“Şey… Merhaba Yeşim… Nasılsın?”

Genç kadın kendine dikkatle bakan bu küçük rakibi karşısında ne yapacağını biraz şaşırmış, biraz tedirgin. Ortadaki baba ya da sevgili (kimin açısından baktığınıza göre tanım değişiyor (haliyle)) ise haftalarca kafasında evirip çevirip iyice hazırlandığı bir sahneyle karşılaştığı için duruma hakim hissini sonuna kadar vermeye kararlı. Onun bu kararlı halinden güç bulan ve her an küçük bir canavara dönüşecek kız çocuğu ise huzur bulup rahatlamış…

Yeşim her zamanki gibi yemeğini masada almak yerine TV’nin karşısında, bir sehpanın üzerinde yiyiyordu. Ben de salonun öbür ucunda kendi ekmek üzeri kaşar eritmemi keyifle kemiriyordum. Rahmetli babam bu sahneyi görse herhalde bana sıkısından bir fırça kayardı. Akşam yemeği tüm ailenin bir arada olmasını gerektiren törensel nitelikte bir ritüeldi onun anlayışına göre. Yani, işin aslına bakılırsa ben de kızımla aynı masaya keyifle oturup bir şeyler paylaşarak yemek yemeyi isterdim. Ama tek başına yaşayan bir baba olarak, kendi babamın bana verdiği her şeyi kızıma aktarma azminden çok önceleri kurtulmuştum. Kalan boşluğu da babamın bana hiç bir zaman veremedikleriyle doldurmaya karar vermiştim. Bunlar ne miydi? Özür dilerim onları söyleyemem. Hepsi aile sırrı.

Hareketlerini dikkatle incelediğim kızımın, sorunlu, klasik bir boşanmış aile çocuğuna benzer bir hali olduğunu da sanmıyordum. Keyifle bezzelyeleri kemiriyor, ipnotize olmuş gibi ekrandaki iğrenç çizgi filmi izliyordu. Eğer bir eleştiri yapılacaksa söylenebilecek tek kusur, normal bir çocuğa göre biraz şımarık olduğuydu. Ama zamane çocukları için normalin ne olduğu konusunda da zaten tereddüdlerim vardı. Acaba 18. Barbi bebek için yerde tepinmek şımarıklık mıydı? Yoksa normal bir davranış mıydı? Ya da 10 Kasım töreni için öğretmen “çiçek getirin” deyince, “İlla da orkide götüreceğim” diye tutturmak aşırı mıydı? İşte bunları bilemediğim için kızımın da ne kadar şımarmış olduğunu kestiremiyordum. Ama en azından yaşantısından mutlu olduğuna emindim.

Çocuklar ilginç yaratıklardır. Eğer siz onlara dünyadaki tüm kurbağaların kırmızı olduğunu normal bir ifadeyle anlatırsanız ve sokakta gördüğü kurbağalar gerçekten de kırmızı renkliyseler. Bu durumu olabilecek en doğal olaymış gibi kabul ediverirler. Bu yüzden olan durumları çocuğa nasıl anlattığınız ve sonra sizin nasıl davrandığınız çok önemlidir. Çocuklar sizin öğütlerinize kulaklarını kapamak konusunda akıl almaz bir başarı gösterirken, davranışlarınız ve kendi aranızdaki konuşmalarınızla yaydığınız değer yargılarını sünger gibi kaparlar.

Yeşim herhalde dört yaşındaydı. Oturduğumuz apartmanın asansörüne girerken kapıcının kapısı açıldı ve iki metre ötede kapıcının karısı ve kucağında bir yaşına yeni girmiş çocuğu gözüktü. Modernlik ve demokratlık abidesi bir baba olarak kızıma dönüp “Bak ne güzel bir kardeş” dedim. Hay demez olaydım. O da bana dönüp sıkkın bir ifadeyle “Ama baba, o bir kapıcı çocuğu” deyiverdi. Hayatımda çok utandığım bir kaç an olmuştu ama bunun kadar şiddetlisi hiç hatırlamıyorum. Bu olayın üzerine günlerce düşündüm. Bu çocuğa nasıl bir halt ederek bu yargıyı vermiştik? Kesinlikle “Kızım sen orta üst sınıf aileye mensup bir çocuksun. Sınıfının değerlerini bil ve aşağı tabakadan insanlarla teşhi-ki mesai etme” türünden bir şeyler söylememiştik. Sonra bir gün kendimi suç üstü yakalıyıverdim. Yeşim evdeki en saçma sapan ve en eski elbiselerini giymişti ben de ona “Ulan, kapıcı çocuğuna dönmüşsün” diye bağırıyordum.

Bu olayı hiç unutmadım ve Boşanan Adam’ın gönül maceralarına girerken kızına yaşadıklarını nasıl anlatması gerektiği konusunda ciddi fikirler edindim.

“Baba, sen artık annemi sevmiyor musun?”

“Seviyorum kızım.”

“Ama Leyla’da var.”

“Var kızım. Leyla benim sevgilim, annen de çok iyi bir dostum. Ayrıca Leyla çok iyi bir insan. Seni de çok seviyor.”

Çocukların boşanma sırasında yaşadıkları en büyük zarar hayatta en çok sevdikleri ve en çok güvendikleri iki kişiyi yani anne ve babayı birbirlerine kötülük ederken görmelerinden kaynaklanır. Eğer çocuğa yeterince sevgi ve güvenlik duygusu verebilirseniz, sonra da yediğiniz haltarı (kendi haklarınızın da olduğuna inanarak) ona karşı savunabilirseniz, hemen hemen hiç zarar görmeden işi atlatır. Bir de aklımın ermediği ama psikologların üzerinde durduğu bir nokta daha var. Çocuk boşanmadan kendini sorumlu tutarmış ve ağır bir suçluluk hissi duyarmış. Psikologların öğütlerine uyarak ilk zamanlar olur olmaz yerde “Biz ayrıldık ama kızım senin hiç bir suçun yok” ya da “…ama ikimiz de seni çok seviyoruz.” Türünden, bana gülünç gelen ama nedense Yeşim’i rahatlattığını fark ettiğim cümleler sarf ediyordum.

Çocuklar ayrıca çok vahşidirler. Yeşim ne annesinden ne de benden hiç bir kötü mesaj almıyordu ama hehalde akraba-ı taalukat arasındakilerden, onun yanında Vah-Vah! Etme sersemliğinde bulunanlar çıkmıştı, ya da seyrettiği filmlerden etkilenmişti. Bir gün yanıma geldi ve Zeynep Değirmencioğlu’nun Ayşecik filmlerindeki sesiyle.

“Baba, keşke annemle hiç ayrılmasaydınız.” Demek gafletinde bulundu.

“Yemezler anam!” Diyerek nazikce söze girdim. “Senin ihtiyacın olan her şeyi sana sağlıyoruz. Sevgiyse, sevgi, ilgiyse ilgi. Yediğin önünde, yemediğin ardında. Daha fazlasını bizden istemeye hakkın yok. Annenle ben böyle bir karar verdiysek bunu kabul etmek zorundasın” diye de devam ettim. Altı yaşında bir çocuğun bu dediklerimi kelimesi kelimesine anlaması pek olası değilse de altında yatan temel mantığı tamamen kaptığını ve bu konularda fazla patavatsızlık etmemesi gerektiğini fark ettiğine eminim.

Hoş bir yaz günü, arabamıza kurulmuş, Arkada Yeşim, yanımda sevgilim bir haftalık tatile giderken teypte çalan Operdaki Hayalet’in sözlerini kızıma tercüme ediyorduk. Kasetin en acıklı ve ağdalı parçalarından biri geldi. Operanın derinliklerinde yaşayan hayalet aşkını kalbine gömüp sevdiği kızı bağışlayacak ve gönderecektir. Ve feci şekilde zırlamaktadır.

“Baba, adam neden ağlıyor?”

“Yavrucuğum, sevgilisi kaçtı da o yüzden.”

“Kendine başka bir sevgili bulsun baba!”

11.11.1999

Neden hayat sigortası yaptırmalıyım?

“Neden hayat sigortası yaptırmalıyım” sorusu da nereden çıktı diyeceksiniz. Ülkemizde çok az sorulan bir soru bu. Çoğu baba ara ara kafayı yastığa koyduğunda yarın ölsem bu çocuklara kim maddi destek sağlayacak diye düşünse de hayat sigortası yaptırmıyor. Oysa çocuklu bir erkekseniz, kendinize sormanız gereken bir soru bu ve cevabı da basit : siz öldükten sonra çocuklarınızı ele güne muhtaç etmemek için.

Hayat Sigortası, yaşamınızı kaybetmeniz durumunda yakınlarınızın, daimi bir sakatlık ya da kritik hastalık durumunda ise hem sizin hem de yakınlarınızın yaşam standartlarınızı ekonomik açıdan korumanızı ve sevdiklerinizin geleceğini güvence altına almanızı sağlar.

Hayat sigortasının ana teminatı vefat olmakla birlikte, farklı ürünlere göre değişiklik gösteren ek teminatlar vardır. Herhangi bir nedenden dolayı vefat, kaza sonucu vefat, kaza veya hastalık sonucu sürekli sakatlık, tehlikeli hastalıklara yakalanma gibi teminatları vardır. 18 – 60 yaş arasında bu sigortaları yaptırabilirsiniz.

Eğer bekarsanız, hayat sigortası yaptırmanız çok gerekli değil. Zira siz ölünce size bağımlı olan kimse (muhtemelen) yok. Eğer evliyseniz, eşiniz çalışıyorsa ve de henüz çocuğunuz hayat sigortası yaptırmanız çok gerekli değil. Eşiniz çalışmıyorsa (bu devirde tek maaş ile geçinmek çok zor eşiniz çalışsa daha iyi) hayat sigortası onun için önemli olacaktır. Ama hayat sigortasını asıl düşünmeniz gereken durum, çocuklarınız olduğu durumdur. Evli veya boşanmış olmanız, eşinizin veya eski eşinizin çalışıp çalışmaması hayat sigortası gerekliliğini değiştirmez. Miktarını değiştirir.

Miktar deyince soralım, ne kadar hayat sigortası yaptırmalısınız? Diyelim ki 5,000 TL maaş alıyorsunuz ve aileniz bununla geçiniyor. Kendi masraflarınızı çıkarsanız diyelim ki ailenizin geçimine katkınız 3,000 TL. Bu durumda ailenizin siz olmadan yıllık harcaması 36,000 TL olacaktır. Yine diyelim ki çocuklarınızın kendi ekonomik özgürlüklerine 15 yıl var. Hayat sigortasından gelen paranın getireceği reel faizi de hesaba katarsanız 11 – 12 yıl kadar bir finansman lazım. 11 diyelim. Bu durumda size gerekli olan asgari teminat miktarı yaklaşık 400,000 TL.

Bu hayat sigortasının primi ne kadar ona bakalım. Diyelim ki 35 yaşındasınız, fikren çalışıyorsunuz (bedensel bir iş yapmıyorsunuz) ve tam bir paket aldınız (vefat + kaza sonucu vefat + kaza sonucu çalışamama + ölümcül hastalık). Herhangi bir hayat sigortası hesaplama şirketinin sitesine girip hesaplarsanız bunun yıllık primi 2,400 TL civarındadır. Birçok firma hayat sigortası primlerini kredi kartıyla yıllık peşin ya da taksit seçenekleriyle ödemenize izin veriyor. Bu durumda tüm teminatları içeren 400,000 TL bir paket için aylık 200 TL civarında bir para ödüyorsunuz. Bu para yaşınız arttıkça artıyor, örneğin 35 değil 45 yaşında iseniz primler daha yüksek. Türkiye’de hayat sigortası primleri örneğin Amerika’ya göre de pahalı (orada binde bir gibi bir oran Türkiye’de binde 5) ama ani bir ölüm durumunda çocukların aç – açıkta kalmaması için gerekli.

Hayat sigortası yaptırmalı mıyım diye düşünüyorsanız ya da hayat sigortası yaptırmak bu yazıyı okuyana kadar aklınıza gelmemiş ise söyleyelim: çocuklarınız varsa mutlaka yaptırın!